โมบายรีบเดินหันหลังจากไป พะพายยังไม่ยอมจับลูบไล้กลางเป้าของชายหนุ่ม แต่เพราะเขาขัดขืนเรื่องราวยังไม่เลยเถิด ลีวายรวบรวมแรงแล้วกลั้นใจผลักพะพายออกห่างพร้อมกับตะคอกเสียงดัง "พะพายหยุดบ้าสักที!"
บนรถ
เป็นไปอย่างที่ลีวายคิดไว้ไม่มีผิด ภาพนั้นทำเอาโมบายเข้าใจผิด เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดจากับเขาสักคำ แม้แต่หน้าก็ไม่คิดจะหันมามอง
"มันไม่มีอะไรเลยนะ" ลีวายพยายามอธิบาย
"_____"
"ก็แค่เกือบเคลิ้มเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
"ค่ะ"
"แวะกินไรก่อนไหม"
"ไม่ค่ะ ปกติไม่เห็นแวะ
"เออจริง"
ลีวายพึมพำกับตัวเองก่อนจะเหลือบมองตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจ ทำไมพอรู้ว่าแง่งอนก็ต้องพยายามอธิบายหรืออยากพาไปกินของอร่อยด้วย ทั้งที่ไม่เห็นมีความจำเป็นอะไรเลย
คฤหาสน์หลังใหญ่
ทันทีที่มาถึงบ้านโมบายก็รีบตรงดิ่งไปที่ห้อง
"แล้วเราจะสนใจทำไมวะ"
ลีวายหงุดหงิดตัวเองที่หาคำตอบไม่ได้ ก่อนจะตั้งสติและหยุด
