บทที่ 17 สายใยเสน่หา
ชาคริยารู้สึกตัวขึ้นมาตอนเช้าวันใหม่ภายในบ้านพักริมหาดของเกาะโคนีย์ที่ซึ่งภควินพาเธอมาพักเมื่อวานนี้ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างไปจากทุกวัน วันนี้เธอยังมีอาการเหนื่อยล้าและเริ่มรู้สึกผะอืดผะอมมากกว่าอาการที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้าจะเดินทางกลับมานิวยอร์ค จากที่คลื่นไส้เป็นบางครั้งและทำให้เธอเข้าใจว่าเกิดจากการพักผ่อนไม่พอถึงวันนี้เธออยากอาเจียนแต่เมื่อเข้าไปก้ม ๆ เงย ๆ ที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำพักใหญ่ก็ยังไม่เห็นว่ามีอะไรออกมา
ร่างเล็กบอบบางในชุดกระโปรงผ้าลูกไม้สีดำเดินกลับออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนกว้างขวางก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงและหยิบแผ่นกระดาษที่ตั้งบนหัวเตียงซึ่งมันเป็นใบสั่งยาจากแพทย์ที่เธอจะต้องไปเบิกที่ร้านยา ตั้งแต่มาถึงที่นี่ภควินก็อยู่เป็นเพื่อนเธอกระทั่งเย็นมากจึงกลับไปปล่อยให้ชาคริยานั่งนอนคิดว่าเธอจะไปไหนในที่ที่ห่างไกลและอีธานจะตามเธอไปไม่ถึง
ชาคริยารีบ
