บทที่ 13 หัวใจที่หายไป
“ผมจะไปบรู๊คลิน...ผมจะไปร่วมพิธีศพแม่ของจีนครับพ่อ”
บิดาของเขาขมวดคิ้วมุ่น “อีธาน...”
“พ่อครับ...ผมอาจจะเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองมาตลอด เชื่อในตัวเองจนมองไม่เห็นความสำคัญหรือคุณค่าของคนอื่นอย่างที่พ่อพูดจริง ๆ แต่ครั้งนี้ขอให้ผมได้ทำในสิ่งที่ผมเชื่อมั่นอีกครั้ง”
“สิ่งที่แกเชื่อมั่นอย่างนั้นหรือ แกหมายความว่ายังไงอีธาน?”
คนถูกถามเผยรอยยิ้มอ่อนโยน
“ผมไม่โกรธพ่อหรอกนะครับที่สั่งสอนผมด้วยการตบหน้าเมื่อกี๊ เพราะมันทำให้ผมตื่นจากความลุ่มหลงอยู่ในความโกรธของตัวเอง และทำให้ผมมองเห็นอะไรบางอย่าง...นั่นคือความศรัทธา ใช่...ผมไม่เคยศรัทธาในสิ่งที่ผมไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ผมค้นพบมันแล้วและจะเชื่อมั่น...ในความรัก”
นาธาเนียลชะงักงันในตอนแรก คำตอบของอีธานชัดเจนมากพอที่จะทำให้เขาถึงกับถอนใจในเวลาต่อมา แล้วความสงสัยของมหาเศรษฐีสูงวัยก็ถูกดับลงในวินาทีนั้น เขาเคยเคลือบแคลงเกี่ยวก
