@ โรงพยาบาล
“อื้อ...” ร่างเล็กขยับตัวเล็กน้อยหลังจากเป็นลมไปหลายชั่วโมง ดวงตาของเธอปรือขึ้นมองเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคย จมูกรั้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นแปลกๆ คล้ายกับน้ำยาฆ่าเชื้อ จนต้องปิดจมูกเอาไว้ แม้กลิ่นมันจะไม่แรงมากแต่มันก็ทำให้มิรารู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาจนอยากจะอาเจียน
“อยู่ที่โรงพยาบาลสินะ” ปากเล็กพึมพำเสียงแผ่วเมื่อสายตาปะทะเข้ากับหลังมือที่ถูกเสียบเข็มน้ำเกลือ แต่ไม่พบใครอยู่ในห้องสีขาวแห่งนี้ เธอค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงอย่างทุลักทุเล ทอดสายตามองไปรอบๆ ห้องด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ อย่างที่หมอบอกว่าเป็นช่วงปรับเปลี่ยนฮอร์โมนส์ อาจจะมีอาการแพ้บ้าง วิงเวียนศีรษะบ้าง แล้วแต่ความมากน้อยของฮอร์โมนส์”
“ครับคุณหมอ แล้วแบบนี้จะสามารถกลับบ้านได้เลยมั้ยครับ”
“น้ำเกลือหมดกระปุกก็กลับบ้านได้เลยครับ เดี๋ยวหมอจัดยาบำรุงให้ ไม่ต้องกังวลไปนะครับ”
ดวงตากลมโตเบือนสายตาไ
