พรึบ!
ไทเรลล์ยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง มือหนาวางแฟ้มเอกสารลงและเอื้อมไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่หน้ากระจกขึ้นมาถือเอาไว้แน่น กำลังจะก้าวเดินออกจากห้องทำงานไป
“เดี๋ยวดิวะไอ้ไทร์ แล้วนี่มึงจะไปไหน” ซีคิวยื่นแก้วไวน์ให้วาคีน ควงแก้วไวน์อีกแก้วในมือช้าก่อนจะยกมันขึ้นจิบ ในขณะที่สายตาคมยังจับจ้องอยู่ที่ไทเรลล์ไม่วางตา โดยเฉพาะช่วงนี้ที่เพื่อนสนิทของเขามีท่าทีแปลกไป จนแทบจะหายหน้าไปไม่เข้ามาสังสรรค์กับเพื่อนเหมือนแต่ก่อน
“ธุระ” ไทเรลล์ตอบเพียงสั้นๆ
“ธุระอะไร อย่าบอกว่าเกี่ยวกับเด็กนั่น ยังคุยงานไม่เสร็จเลยนะครับ”
"ไอ้ซีกูบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน มึงไปเถอะเดี๋ยวกูบรีฟงานส่วนที่เหลือเอง"วาคีนพยักหน้าให้กับไทเรลล์
"เหลือไม่เยอะแล้ว แค่เช็กอีกทีว่าเชิญแขกครบมั้ย กูฝากงานมึงด้วย"ไทเรลล์หันไปคุยกับวาคีนอย่างเป็นงานเป็นการ ก่อนจะหยิบแฟ้มและเปิดหน้าเอกสารให้กับวาคีนทำต่อ
"ส่วนมึงไอ้ซี ว่างมากก็ไปยืนให้
