“อึก! ยะ...หยุดก่อนค่ะ” มิราใช้ฝ่ามือดันแผงอกแกร่งเอาไว้ พลางหอบหายใจกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด หลังจากที่สัมปชัญญะเลือนรางถอนจูบออก
ฝ่ามือเล็กเลื่อนไปวางทาบอยู่ที่แก้มสากทั้งสองข้าง รั้งเขาให้หันมาเผชิญหน้ากับเธอแบบตาต่อตา
“มีอะไร” เขาเลิกคิ้วถาม ร่างหนาใช้แขนยันตัวเองขึ้นเล็กน้อย สายตาคมเข้มมองลงไปสบตากันกับเจ้าของร่างเล็กเปลือยเปล่า ที่กำลังหอบหายใจอย่างหนักอยู่ใต้อาณัติ
เมื่อกี้ทั้งเขาและเธอกำลังจะตามน้ำไหลลื่นกันไปแล้ว แต่จู่ๆ เธอกลับทำให้อารมณ์ของเขาชะงักกลางอากาศ
“ฉันไม่อยากทำมันอีกแล้ว”
“...เธอจะบอกว่าเล้าโลมจนฉันมีอารมณ์ขนาดนี้ แล้วจะหยุดปุบปับอย่างนั้นเหรอวะ” ไทเรลล์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
“คะ...คือถึงแม้ฉันจะปากพล่อย พูดคึกคะนองเรื่องของคุณไปเมื่อคืน แต่จริงๆ แล้วฉันก็แค่อยากคบใครซักคนที่จริงจัง ไม่ใช่แค่นอนด้วยกันเปลืองตัวไปครั้งคราวแบบนี้ และฉันรู้ดีว่าคุณไม่ได้จริงจ
