"มึงกวนตีนกูเหรอ คิดว่ากูจะไม่กล้าต่อยมึงหรือไง" พงศ์เองก็ประชันหน้ากับเพื่อนอย่างไม่หวาดกลัว แม้จะรู้ดีว่าสถานะของเพื่อนเป็นถึงมาเฟีย
"เอาสิเพื่อน"
"ไอ้สัสเดฟ! แม่งเอ้ย หนูพราวกลับเมืองไทยกับพ่อ ไม่ต้องอยู่มันแล้วที่นี่"
พอทนไม่ไหวกับเพื่อนที่กำลังก่อกวนอารมณ์ตัวเองอยู่ก็หันไปสั่งลูกสาว แต่พอจะไปพาลูกสาวมาหาตัวเองกลับถูกเพื่อนขวางเอาไว้
"ไอ้เดฟมึงหลบกู"
"อย่าพาล!!" เดฟเองก็ไม่ยอมให้เพื่อนพาคนที่อยู่ด้านหลังตัวเองไป แม้ว่าเพื่อนจะเป็นพ่อของหญิงสาวก็ตาม
"ที่รักใจเย็นก่อน" นิชารีบเข้าไปห้าม
"ผมจะพาลูกกลับ ไม่น่าให้มาอยู่กับมันตั้งแต่ทีแรกเลย"
"มึงพูดเหมือนเป็นความผิดกู คนที่อนุญาตให้ลูกมาอยู่กับกูก็คือมึง คนที่ไปขอร้องกูถึงเกาะก็คือมึง สรุปแล้วมึงจะไม่คิดโทษตัวเองบ้างเลย"
พงศ์ชะงักเพราะเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดทุกอย่าง มันก็จริงทุกอย่างเขาเป็นคนตัดสินใจเองทั้งนั้น
"พ่อคะหนูไม่อยาก
