"เฮ้อ~ วันนี้สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะลุงเดฟ" ระสาที่กำลังจะกลับบ้านยิ้มให้เจ้าของบ้าน "คือระสาขอคุยกับพราวสองคนได้ไหมคะ"
"โอเคงั้นถ้าเพื่อนหนูพราวจะกลับก็ให้คนขับรถของเราไปส่งนะ" เดฟหันไปพูดกับพราวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
"ค่ะลุงเดฟ"
หลังจากที่เจ้าของบ้านเดินออกไป ระสาก็รีบดึงแขนพราวเดินไปอีกมุมมองซ้ายขวาเพื่อดูว่าทางสะดวกไหม
"มีอะไรแกทำไมลับ ๆ ล่อ ๆ"
"คนนี้ฉันให้ผ่านนะ แก่หน่อยแต่ทรงแด๊ดดี้ขยี้ใจ"
"ดูเหมือนแกจะปลื้มลุงเดฟนะคุยกับเขาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"
"ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ลุงเดฟอุตส่าห์สัญญาว่าจะบอกเจ้าของร้านที่ฉันทำงานพิเศษให้ดูแลฉันเป็นพิเศษ แบบนี้ฉันก็ไม่ถูกใครใช้งานเยี่ยงทาสแล้วฮ่า ๆ" ระสาหัวเราะอย่างพอใจ ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนแกล้งอะไรเหมือนในหนังแต่เพราะเป็นพาร์ทไทม์เลยถูกใช้บ่อย แต่ถ้ามีลุงเดฟของยัยพราวคอยหนุนหลังคงไม่มีใครกล้าใช้เธออีก
"เฮ้อ~ แล้วสรุปเรื่องที่ฉันถามแก แกมีค
