“ผมเปล่านะครับ แค่เผื่อเจ้านายไม่รู้เฉย ๆ จะได้ดีใจที่นายหญิงมาเยี่ยม”
“มึงคิดว่ากูโง่เป็นควายหรือไงวะ สองคนนั่นหน้าเหมือนกันแต่ดูแวบเดียวก็รู้ว่าใครเป็นใคร”
“เจ้านายรู้เหรอครับ” อังคารทำสีหน้าเหลือเชื่อระคนชื่นชม
“ดูตาก็รู้แล้ว เขาเองก็สารภาพ แล้วมึงยังจะมาหลอกกู ที่กูพูดไปถือว่าเป็นโมฆะ”
“โธ่... เจ้านาย ผมขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมครับ ผมขอทดเวลาบาดเจ็บ”
“ทดเวลาบาดเจ็บบ้านป้ามึงสิ”
“โธ่... เจ้านาย”
“มึงยื่นหูมานี่กูจะให้มึงไปสืบเรื่องของคนคนหนึ่งหน่อย”
“เรื่องใครเหรอครับ ผมยินดีและเต็มใจ ถ้าผมสืบได้ตามต้องการ นายหัวจะยังทำเหมือนเดิม อย่างที่พูดเอาไว้ใช่ไหมครับ” อังคารหน้าระรื่นรีบทวงสิ่งที่อยากได้ในทันที
“ทำเหมือนเดิมคืออะไรของมึง” คนเอ่ยถามทำหน้างงว่าเขาไปสัญญิงสัญญาอะไรกับมันเอาไว้ มันถึงได้คิดเป็นตุเป็นตะขนาดนี้
“นายหัวบอกว่าถ้าผมอยากได้อะไรก็จะให้ทุกอย่างไงครับ”
“อ้อ... อันนั้น
