“อยากมีค่ามีราคาก็ทำตัวดี ๆ สิพ่อคุณ ถ้าเราทำให้หนูกุลเสียใจละก็ แม่จะหยิกเราให้เนื้อเขียวเลยคอยดู”
“โหย...นายแม่ครับ สรุปว่าผมเป็นลูกนายแม่จริง ๆ หรือเด็กเก็บมาเลี้ยงครับนี่”
“เกิดมาจากกอไผ่ข้างบ้าน แม่ไปเก็บมาเลี้ยงเองแหละ” กันยาแกล้งว่าอย่างขำ ๆ ทำเอาเสียงหัวเราะครื้นเครงดังประสานเสียงกันอีกครั้ง
“โธ่... ทำไมต้องรุมผมด้วยครับ ตอนนี้นายแม่ทำเหมือนกุลยาเป็นลูกสาวไปแล้วนะครับ” กุมภ์โอดครวญ
“ไม่ได้สิ แม่เป็นผู้หญิง ยังไงก็ต้องเข้าข้างผู้หญิงวันยังค่ำ ใครจะไปเข้าข้างจอมกะล่อนอย่างเรา” ประโยคของกันยาทำให้ทุกคนหัวเราะประสานเสียงกันด้วยความขบขัน
“ครับคุณนุช ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ ครับ ๆ ผมจะไม่ให้ผิดพลาดเด็ดขาดเลยครับ” อังคารรับคำอย่างมั่นเหมาะ พลางเอ่ยขอโทษเจ้านายหนุ่มอยู่ในใจ
“จัดการอะไรของแก” คนที่ยืนฟังอยู่นานแล้วเอ่ยถามขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้อังคารสะดุ้งสุดตัว
“เฮ้ย! นายหัวมายื
