“มึงรีบติดต่อเพื่อนกูที่โรงพักเลย กูไม่ไว้ใจมัน ถ้าขืนกูเชื่อมึงได้ไปนอนในคุกอีกคนแน่”
“นายหัวจะทำอะไรครับ”
“มึงยังจะถามอีก เร็วสิวะ”
“นี่ครับ ผมต่อสายผู้กองชัยชนะให้แล้วครับ”
“กูไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ากูต้องโทร. หาไอ้ชัยชนะ”
“ผู้กองกับนายหัวเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็เพราะอย่างนี้ไงกูถึงไม่อยากโทร. มึงหุบปากก่อน อย่าเพิ่งพูด ฮัลโหล นะเหรอวะ เออ ๆ กูเอง คิดถึง ๆ ไอ้นะกูมีเรื่องให้มึงช่วยหน่อยว่ะ”
“อะไรของมึง” ชัยชนะเอ่ยถาม
“คืองี้... เรื่องมันยาว” กุมภ์กลอกตาไปมา พลางถลึงตาใส่ลูกน้อง
“ยาวแค่ไหนมึงก็เล่ามาเถอะ กูพร้อมตั้งเตารอมึง”
“คืองี้มึง... คือกูจะง้อเมียไง แล้วเมียไม่ยอมคืนดีด้วย”
“มึงมีเมียตอนไหนวะ กูไม่เห็นรู้เลย” ชัยชนะหูผึ่งในทันที
“ทำไมเจ้านายไม่บอกไปล่ะครับว่าไม่ใช่เมีย แต่เป็นเชลยที่เจ้านายจับไปผิดตัว” อังคารเอ่ยถาม
“แป๊บนะมึง กูขอคุยกับลูกน้องแป๊บ”
