“คิก ๆ” กุลยาหัวเราะเสียงใส เธอหัวเราะจนตาหยี กุมภ์รีบลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว แล้วพูดออกตัวเสียงดังแก้เก้อ
“ผมทดลองสมรรถภาพร่างกายดูน่ะครับ ปกติอยู่บนเกาะผมฝึกมวยเป็นประจำ แบบนี้ไง” เขานอนลงเพื่อวิดพื้นอย่างแข็งขันให้สาวเจ้าดู
“เหรอคะ” กุลยาอมยิ้ม อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากกับความแถของเขา
“จริง ๆ ผมกำลังฝึกการยืดหยุ่นร่างกาย คุณไม่เชื่อผมหรือไง” กุมภ์พูดอย่างขึงขัง
“ฉันเชื่อคุณก็ได้ค่ะว่าคุณไม่ได้แอ็กท่าให้ฉันดูจนล้ม”
“นี่ผมออกอาการขนาดนั้นเลยเหรอ”
“คุณไม่เห็นเซ็กซี่เลย” เธอมองสบตาเขาแล้วเบือนหน้าหนี
“จริงเหรอครับ”
“อุ๊ย!” กุลยาอุทานเพราะเขาขยับใบหน้าเข้ามากระซิบถามอยู่ตรงริมหู เธอกะพริบตาปริบ ๆ มองเขาในระยะกระชั้นแล้วหน้าแดง ทำท่าจะลุกหนีเขาก็จับชิงช้าเอาไว้
“ผมถามว่าจริงเหรอครับ”
“ไม่รู้ไม่ชี้ค่ะ”
“มาหาผมมีอะไรหรือเปล่า หรือว่าคิดถึงผม”
“ใครจะไปคิดถึงคนแบบคุณกัน”
“แล้ว
