เรื่องนี้เหมยลี่ไม่รู้มาก่อน นางจึงตกตะลึงอ้าปากค้าง
“ท่านแม่ ไหนท่านบอกว่ามีแต่เรื่องใส่ร้ายฮูหยินรอง แล้วทำไมท่านถึงเลยเถิดส่งคนไปฉุดฮุ่ยชิง...” เหมยลี่รู้ตัวว่าพูดมากแล้วก็ยกมือปิดปาก
“เหมยลี่ เพราะเจ้าโง่งมแบบนี้สามีถึงทิ้งเจ้า” นางโมโหจัด ลูกสาวนางสวยอย่างเดียวแต่ไร้สมองถึงได้พูดจาหาดาบมาลงคอแม่
“อี้หวา เจ้ากล้าทำเรื่องสกปรกเลวทรามถึงเพียงนี้ เห็นทีข้ากับเจ้าจะใช้ชีวิตเช่นสามีภรรยากันอีกไม่ได้แล้ว ข้าขอหย่าจากเจ้านับแต่วันนี้”
ร่างสูงสง่าของเจิ้งอี้เหยียนมองอย่างเรียบเฉย แต่ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดหมาย
‘วาสนาเมียข้าเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว’
“ท่านพี่ไม่ได้นะ ข้าไม่ยอม”
เจิ้งอี้เหยียนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “กุ้ยฮูหยินยอมรับความจริงเถอะ ท่านทำผิดก็ต้องยอมรับผลกรรมที่ท่านทำไว้ ไปศาลอาญากับข้า ให้ใต้เท้ากรมอาญาพิพากษาความผิดของท่านเถอะ”
อี้หวาไม่อาจทำใจยอมรับความพ่ายแพ้ในวันนี้ได
