“น้ำอิง”
“...”
“น้ำอิง ?!”
“ฮะ ? อะไรเหรอมาร์ช”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกก่อนที่จะหันกลับไปมองตามเสียง มาร์ชที่มาพร้อมกับปูนเดินเข้ามาที่ใต้ตึกคณะแต่เห็นว่าน้ำอิงนั่งเหม่ออยู่จึงเข้าไปเรียกแต่ก็ไม่คิดว่าจะทำให้เธอตกใจถึงขนาดนั้น
“โทษที...แล้วนี่ทำไมนั่งคนเดียวล่ะ ไอ้ธีมันไปหาซื้ออะไรให้กินอยู่เหรอ”
“เปล่า”
“อ้าวแล้ว...”
“ไม่ได้มาด้วยกัน”
สองเพื่อนคู่ซี้หันขวับมองหน้ากันทันทีเมื่อรู้สึกว่าได้มันแปลก ๆ เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่เห็นน้ำอิงไปไหนมาไหนกับนธี และแทบจะไม่เคยเห็นปล่อยให้น้ำอิงนั่งอยู่คนเดียวแบบนี้เลยซักครั้ง
“ทะเลาะกันเหรอ”
เมื่อเห็นว่ามีเวลาอีกนิดหน่อยก่อนถึงเวลาเข้าเรียน ปูนที่ปกติจะนิ่ง ๆ และไม่ค่อยพูดมากแต่เมื่อเห็นสีหน้าไม่ปกติของน้ำอิงเขาก็รู้สึกเป็นห่วง หรือจริง ๆ ก็คือเขาก็พอรู้มาบ้างว่าสาเหตุเกิดจากอะไร
เมื่อคืนงานวันเกิดเพื่อนอย่างภูวินท์มีข่าวใหม่ที่บรรดาเพื่อนเก่าตอ
