ครืดด ครืดด ครืดด~
คนตัวเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่รู้สึกว่าครั่นเนื้อครั่นตัวจึงไม่อยากอาบน้ำดึกไปมากกว่านี้ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเมื่อได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์
เดินไปยังโต๊ะทานข้าวซึ่งบัดนี้มีแต่กระดาษกับคอมพิวเตอร์เปิดค้างไว้ซึ่งข้างกันนั้นก็พบต้นตอของเสียงเธอจึงหยิบขึ้นมาดู
-นธี-
ตอนแรกก็ว่าจะไม่รับเพราะไม่รู้ว่าเขาโทรมาทำไมแต่พอเห็นแชทที่อาร์เจตอบกลับเรื่องรูปเล่มรายงานซึ่งเธอตามหาอยู่ เขาบอกว่าอยู่ที่นธีและนธีจะเป็นคนเอามาให้
ให้พรุ่งนี้ก็ได้แท้ ๆ
“ฮัลโหล”
[ธีเอารายงานมาให้ อิงลงมาเอาหน่อย]
“ฝากยามไว้ก็ได้เดี๋ยวลงไปเอา”
[ก็ว่าจะทำแบบนั้นแต่ว่าไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้วนี่สิ]
น้ำอิงถึงกับย่นคิ้ว ยามเนี่ยนะจะออกไปไหนได้ แต่เสียงเข้มที่บอกออกมาก็ไม่ได้ดูล้อเล่น เมื่อเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่มีทางเลือกที่จะต้องเดินลงไป
“ไหนบอกไม่มียาม”
น้ำอิงถามเขาพร้อมกับถอนหายใจอย่างระอา เห็นตำตาม
