หลังจากวันที่ได้เคลียร์กันนั้นความสัมพันธ์ของน้ำอิงและนธีก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ จนเพื่อน ๆ ถึงกับเอือมระอากับท่าทางและการแสดงออกของพวกเขา
“...”
“แล้วอันนี้ธีอธิบายให้หน่อยได้ไหม อิงหลับไปครึ่งคาบตามไม่ทันเลย”
“...”
พอไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากร่างสูงที่นั่งข้างกันแถมตอนนี้ก็จ้องแต่เธอด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่มมือก็เริ่มยกขึ้นมาม้วนปอยผมที่ล่วงลงมาจากการมัดหางม้า เห็นท่าทางแบบคนเพ้อไข้น้ำอิงก็ทำหน้าไม่ถูกเลื่อนสายตาไปมองเพื่อนคนอื่นก็พบว่าพวกเขาที่นั่งอยู่ตรงข้ามอีกด้านของโต๊ะตัวใหญ่ทำหน้าเหม็นเบื่อเต็มทน
“ไอ้เหี้ยธี ! มึงไม่คิดจะสนใจเรื่องสอบบ้างรึไง หน้าน้ำอิงนี่มันมีคำตอบของอาจารย์เขียนติดอยู่เหรอ ?”
“เปล่า...แต่เป็นคำตอบของหัวใจ”
“แหวะ ! ไอ้เหี้ยปูนลูบหลังกูหน่อยข้าวกลางวันจะพุ่ง เสี่ยวเกินไม่เกรงใจพวกกูก็เกรงใจบรรณารักษ์บ้างเถอะวะ”
มาร์ชแลบลิ้นออกมาหน้าแหยประกอบขณะพูดไม่อายคนที่เดินผ่านไปผ่าน
