บทที่ 1 คนหื่น 1
944 คำ
“มือเธอทำฉันโคตรแข็ง แม่ง จะรับผิดชอบยังไงดี หืม?”หลังจากได้ยินเขาพูดคำนั้นของเขา สิ่งที่เธอทำหลังจากนั้นคือการฟาดกำปั้นลงบนซีกหน้าหล่ออย่างแรง ถึงแม้จะไม่ได้รุนแรงอะไรแต่ก็ทำให้เขาเจ็บบ้างแหละน่า
และก่อนที่มาร์ตินจะได้เอ่ยคำพูดต่อว่าเธอ คนตัวเล็กก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปทันที
ใครมันจะไปอยู่ให้เขาชกเธอคืนล่ะ ดูก็รู้ว่าเขาอยากจะแกล้งเธอมากกว่า เพราะเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรื่องแกล้งกันแบบนี้น่ะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาชอบทำให้เธอใจเต้นเล่นๆ หรอก
แต่คนแบบเขาก็ทำได้แค่นั้นแหละ ทำได้แค่แกล้งเธอไปวันๆ ทำเป็นหมาหยอกไก่ไปเรื่อย
มาร์ตินชอบรวมกลุ่มอยู่กับพวกเด็กเหลือขอ หรือไม่ก็ชอบยกพวกไปตีกับเด็กอีกหมู่บ้าน ชีวิตของหมอนั่นมีแต่เรื่องชกต่อยไปวันๆ
ส่วนเธอเป็นแค่เด็กธรรมดาที่ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย แต่หมอนั่นก็ชอบมาป่วนชีวิตเธอไม่เลิก ตอนอยู่ประถมเขาก็ชอบเปิดกระโปรงเธอด้วย นิสัยไม่ดีเลย : (
"ซีช่วยแม่ปิดร้านหน่อยนะ แม่ต้องไปทำธุระที่อื่นต่อน่ะ" ช่วงค่ำลูกค้าบางเบากว่าตอนกลางวัน ลูกจ้างที่คอยช่วยงานก็เลิกงานกันไปตั้งแต่ห้าโมงเย็น และช่วงเวลาหลังจากนั้นแม่จันทร์จะรับช่วงชงกาแฟต่อเอง หรืออาจจะมีเธอเข้ามาช่วยในบางวัน
"ได้ค่ะ เดี๋ยวซีช่วยปิดร้านให้เอง"
เธอที่กำลังล้างแก้วอยู่หน้าซิงก์ล้างจานตะโกนบอกคนเป็นแม่ ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว แต่คาเฟ่ของแม่จะปิดช่วงสามทุ่ม ซึ่งเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะปิดแล้ว
"กุญแจแม่วางไว้บนโต๊ะนะ อย่าลืมล็อกกุญแจร้านด้วย" แม่เดินมาเน้นย้ำเรื่องการปิดร้านกับเธออีกครั้ง
"ได้ค่ะ หนูรู้หรอกน่าว่าต้องทำยังไง"
ไม่ใช่ครั้งแรกซะหน่อยที่เธอมาช่วยแม่ปิดร้าน เพราะแม่ต้องออกไปทำธุระด้านนอกแบบนี้ทุกวันศุกร์อยู่แล้ว บางครั้งก็ไปนานจะกลับอีกทีไม่วันอาทิตย์ก็วันจันทร์
"เราน่ะขี้ลืมตลอดเลย วันก่อนก็ลืมล็อกบ้าน ดีนะโจรไม่ขึ้นบ้านน่ะ"
"ก็ตอนนั้นมันลืมจริงๆ นี่ แต่อันนี้จะไม่ลืมแล้ว"
"ให้มันจริงเถอะ..."
แม่ส่ายหน้าให้เธออีกครั้งก่อนจะออกจากร้านไป ส่วนเธอก็กลับมาตรวจเช็กความเรียบร้อยของร้านอีกครั้ง เพราะหลังจากเวลาสองทุ่มไปแล้วลูกค้าแทบจะไม่มี เธอเลยตัดสินใจปิดร้านก่อนเวลาสักครึ่งชั่วโมง
แต่...
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่กับประตูร้านดังขึ้น นั่นหมายถึงกำลังมีลูกค้าคนสุดท้ายของวันเข้ามาในร้าน แต่ตอนนี้เธอเก็บอุปกรณ์แล้วสิ และไม่ทันที่จะได้หันไปเอ่ยบอกผู้มาใหม่ น้ำเสียงคุ้นหูของอีกฝ่ายก็ดังขึ้นมาก่อน
"เอสเปรสโซร้อนหนึ่ง"
คนตัวเล็กละสายตาจากการเช็ดโต๊ะเงยขึ้นไปมองค้อนเขา แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อกลับไป
"ร้านปิดแล้ว"
"ก็เห็นอยู่ว่ายังไม่ปิด"
"แต่ฉันไม่ขายแล้ว ฉันล้างอุปกรณ์แล้วเนี่ย" เธอเพิ่งจะล้างอุปกรณ์เสร็จเมื่อกี้นี้เอง และไม่อยากล้างมันซ้ำแล้วด้วย
แต่ร่างกำยำของเพื่อนบ้านกลับไม่ฟังกัน หมอนี่เดินไปยังโต๊ะว่างตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ แล้วนั่งลงกระดิกเท้าใส่กันเสียอย่างนั้น
"นี่มันเพิ่งจะสองทุ่มครึ่ง หน้าร้านก็บอกอยู่นี่ว่าปิดสามทุ่ม แบบนี้มันหลอกลวงผู้บริโภคหรือเปล่าคร้าบ?" น้ำเสียงกวนประสาทดังขึ้น ใบหน้าหล่อยกยิ้มน้อยๆ อย่างคนที่เหนือกว่า เขาชี้ปลายนิ้วไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนัง
เธอลอบถอนหายใจอย่างคับแค้นใจ เพราะคนอย่างมาร์ตินน่ะเหรอจะนึกอยากดื่มกาแฟแก้วที่สองของวัน หมอนี่มันอยากจะแกล้งเธอเท่านั้นแหละ
"ฮึ่ย! งั้นก็รอก่อน : ("
ไอ้บ้าเอ๊ย! เธอเห็นนะว่าเขายืนอยู่หน้าบ้านตลอด แต่พอร้านจะปิดดันรีบถลาตัวเข้ามาน่ะ นี่มันแกล้งกันชัดๆ เลย
แต่ต่อให้ไม่พอใจก็ยังต้องชงกาแฟให้เขาดื่มอีกจนได้ เพราะเดี๋ยวคนปากปีจออย่างไอ้บ้ามาร์ตินมันจะไปฟ้องแม่เธอที่ปิดร้านก่อนกำหนดอีกนี่สิ
"เอสเปรสโซร้อนได้แล้วค่ะ"
เธอวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย ยิ่งเห็นว่าเขายิ้มเธอก็ยิ่งโมโห และด้วยใบหน้าที่แสดงออกมาอย่างนั้น ทำให้เขาเลิกคิ้วพร้อมกับจ้องหน้าเธอไม่เลิก
"ไม่พอใจ?"
"ทำไมต้องคิดว่าฉันไม่พอใจด้วย" น้ำเสียงที่เอ่ยตอบอีกฝ่ายแข็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้เลยเมื่อถูกเขายียวน
"หน้าเธอ น้ำเสียงเธอไง ช่วยพูดดีๆ กับลูกค้าหน่อยไม่ได้หรือไงครับ"
"ตรงไหนที่ไม่ดีเหรอ"
"เถียง..."
.
.
.
.
.
พูดคุย
อิมาร์ตินกวนตีนจัดๆๆ มันน่าโดนทุบสักที 2 ที 555555555555+
เรื่องนี้แนวหื่นๆๆ ไม่ดราม่าเลยค่ะ พระเอกไทปืหมาใหญ่มากกกกกกก
ปากแข็ง แต่มันน่ารักมากๆๆๆๆๆ
- ผู้เขียน
