บทที่ 5 หื่นกระหาย 2 NC++
1266 คำ
"งั้นก็ห้ามฉันสิ" ไม่พูดเปล่า ไรฟันคมๆ ยังขบกัดลงมาบนซอกคอจนเธอเจ็บจี๊ด จนต้องใช้มือที่ว่างดึงผมของเขาแล้วกระชากออกทันที
"มาร์ติน!"
"โอ๊ย! เจ็บนะ ทำไมเธอชอบขัดฉันวะ" สีหน้าของเขาบ่งบอกได้ถึงอารมณ์ขุ่นเคือง ใบหน้าหล่อไม่ปกปิดความไม่พอใจที่เธอบังอาจมาขัดจังหวะเขา
แต่มันใช่ความผิดเธอที่ไหน ในเมื่อบอกให้หยุดแต่เขาไม่หยุดเองนี่
"แม่มาไม่เห็นเหรอ นายกลับไปก่อนดิ" เมื่อห้ามเขาได้สำเร็จก็รีบดันตัวเขาให้ออกห่างทันที เพราะเสียงรถของแม่หยุดนิ่งไปแล้ว บ่งบอกได้ว่าอีกไม่กี่นาทีแม่คงเดินเข้าบ้าน
"ให้กลับทางไหน ก็หน้าประตูรั้วมีแม่เธออยู่..." เขาบอกก่อนจะเหลือบสายตาไปยังหน้าประตูรั้วที่มีเงาตะคุ่มเหมือนกำลังมีคนเดินมาทางนี้ แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยอะไรออกไป ริมฝีปากหยักกลับยกขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับคนตัวสูงที่หันหลังแล้วก้าวเดินหมายจะออกไปทางประตู ซึ่งแม่เธออยู่ตรงนั้น...
วินาทีที่เห็นเขาหันหลังเดินไปทางนั้น หัวคิ้วของเธอกลับกระตุกเกร็งในทันที เพราะไม่รู้มาร์ตินจะมาไม้ไหนอีก แต่เขาเดินไปยังไม่ถึงสามก้าวด้วยซ้ำ คนตัวเล็กก็รีบดึงรั้งแขนหนั่นกล้ามไว้
"บ้าเอ๊ย... มานี่" เพราะไม่อยากให้เขาเจอแม่ ซีลีนจึงจำเป็นต้องลากเขาเข้ามาในบ้าน ให้เขาออกไปตอนนี้คงได้เจอแม่เธอแน่
อีกอย่างเธอไม่อยากอธิบายว่ามาร์ตินมาทำไม หรือมาอยู่บ้านเธอได้อย่างไร หนึ่งคือแม่รู้ว่าระหว่างเธอกับมาร์ตินมีความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่ เพราะเธอชอบไปฟ้องแม่อยู่บ่อยๆ ว่าเขาชอบแกล้ง แต่นั่นมันแค่วัยเด็กไม่ใช่ตอนนี้น่ะสิ!
ส่วนตอนโตนั้น... แม่แทบไม่รู้อะไรเลย
"หึ" เสียงหัวเราะในลำคอของเขาดังแว่วเข้ามา ในตอนที่เธอดึงแขนกำยำให้ขึ้นไปชั้นบน มาร์ตินไม่ได้ยื้อ หรือทำตัวขัดขืนเธออีก ร่างสูงได้แต่เดินตามร่างแบบบางเข้าไปในห้อง...
แกร๊ก~
ประตูห้องนอนถูกปิดลงพร้อมกับไฟในห้องที่สว่างขึ้น ดวงตาคู่สวยรีบตวัดไปมองเขาอย่างเคืองๆ มือเธอผละออกจากแขนเขาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้เธอกำลังร้อนได้ที่
"นี่! จะเดินออกไปให้แม่ฉันเห็นหรือไง" เธอไม่รู้ว่ามาร์ตินต้องการจะทำอะไรกันแน่
หรือเขาอยากให้แม่เธอเห็นว่าเขาออกมาจากบ้านเธองั้นเหรอ? แต่คำตอบต่อมาของเขานั้น...
"เห็นแล้วทำไม ฉันแค่จะมาบอกน้าจันทร์เรื่องรีโนเวตคาเฟ่เฉยๆ ที่จะทำโซนกลางแจ้งใหม่ไง เป็นบริษัทรับเหมาที่แม่ฉันติดต่อให้ แต่เธอน่ะร้อนตัวอะไร..."
กึก!
คำพูดของเขาทำเธอชะงักไป นี่ที่เขามารอหน้าประตูเพราะอยากคุยกับแม่เธอเหรอ? แต่บังเอิญเจอเธอเข้าเสียก่อน
และเธอก็ร้อนตัวเหมือนที่เขาบอกจริงๆ ด้วย ทั้งยังเป็นคนลากเขาขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองอีก
"หรือว่าลากฉันเข้าห้องแบบนี้ เธอกำลังจะสื่ออะไรงั้นเหรอ" สายตาเจ้าเล่ห์สำรวจใบหน้าของเธอนิ่ง ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาใกล้เธออย่างเชื่องช้า ราวกับนักล่าอย่างไรอย่างนั้น กลิ่นหอมของเขาชัดเจนขึ้นเมื่อปลายเท้าหยุดลงตรงหน้าเธอ พลันแผ่นหลังบางก็แนบชิดเข้ากับฝาผนังเย็นชืดของห้องนอน
หลังนิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปตามพวงแก้มเนียน ดวงตาคู่คมหลุบมองซอกคอขาวที่มีรอยสีแดงเข้มจากการดูดดึงของเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
"มาร์ติน แม่อยู่ข้างล่าง จะทำ..." พลันเสียงของเธอกลับหายไปเสียดื้อๆ เมื่อปลายนิ้วใหญ่กดย้ำลงบนไหปลาร้าที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อนักศึกษา
"แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ?" รอยยิ้มของเขาทำเธอขนลุกอีกรอบ ลมหายใจอุ่นร้อนยังปัดเป่าอยู่บนหน้าผากมน
และเขาก็ทำให้คนตัวเล็กชะงักไป เมื่อปลายนิ้วร้อนๆ นั่นลากไล้ลงมายังอกอวบที่ไม่รู้ว่ากระดุมเสื้อถูกปลดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ปลายนิ้วเรียวกรีดกรายลงมายังตะขอบราเซียร์ที่อยู่ด้านหน้า สะกิดเพียงนิดเดียวบราลูกไม้สีดำของเธอก็หลุดออกจากกันในทันที
"เดี๋ยวสิ" คนตัวเล็กรีบตะครุบปิดหน้าอกของตัวเองเอาไว้ แล้วห่อตัวให้พ้นจากสายตาเขา
ใบหน้าสวยขึ้นซับสีแดงจากความเหนียมอาย แต่มือของเธอแทบจะปกปิดหน้าอกอวบอัดของตัวเองไม่มิด
"มาร์ตินไม่เอา ฮื่อ อย่าแกล้ง" เพราะเขาเอาแต่ขยับตัวเข้ามาใกล้ เธอจึงจำเป็นต้องหันหลังให้ เพื่อหลบหลีกสายตาที่จดจ้องมาอย่างหิวกระหาย ใบหน้าสวยแนบลงกับฝาผนังภายในห้อง ลมหายใจพลันติดขัดเมื่อรับรู้ได้ว่าร่างกำยำที่ซ้อนอยู่ด้านหลังกำลังแนบลำตัวลงมา ริมฝีปากของเขากดจูบลงบนท้ายทอย ปลายลิ้นลากไล้มายังกกหูที่แดงก่ำพร้อมกับกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"ไม่ได้แกล้งสักหน่อย..."
เธอหูอื้อตาลายไปหมด ลำตัวเขาร้อนผ่าวยิ่งกว่าเปลวไฟ ฝ่ามือหนาบีบขยำอยู่บนบั้นเอวแสนยั่วยวน เสียงครางผะแผ่วเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็ก เมื่อเขาดูดดึงตรงหลังลำคอ
เธอไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร หรือควรรู้สึกอย่างไรดี ร่างกายมันเหมือนโดนเขาล่อลวงให้คิดไปถึงเรื่องใต้สะดือ เหมือนกับที่เธอฝันถึงแต่ไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติของมัน
พึ่บ!
มาร์ตินจับพลิกร่างแบบบางที่แทบอ่อนระทวย เพียงแค่เขากดริมฝีปากโดนจุดอ่อนไหวบริเวณท้ายทอย ให้หันมาเผชิญหน้ากันแต่ดวงตาของเธอกลับปิดลง ฉันพลันใบหน้าสวยกลับแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู
ยิ่งได้เห็นก็ยิ่งอยาก...
"หลับตาทำไม ไม่เห็นเก่งเหมือนตอนยั่วกันเมื่อวันก่อนเลย" เพราะหลับตาอยู่เธอเลยไม่รู้ว่าเขามองเธอด้วยสีหน้าแบบไหน แต่ก็ไม่กล้าลืมตามองเขา ได้แต่กอดอกตัวเองเอาไว้อยู่อย่างนั้น ต่อให้มันจะไม่ปกปิดสายตาของเขาก็ตาม
"...."
"หรือใจไม่กล้าพอ..." แต่แล้วลมหายใจก็พลันสะดุด เมื่อเขาโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบชิดใบหู พร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่เอื้อมมาจับมือข้างหนึ่งของเธอเอาไว้อย่างถือสิทธิ์
"ไม่กล้าอะไร..." วินาทีนั้นทำให้เธอต้องลืมตาขึ้น เพื่อสบตากับดวงตาคู่คมของเขาที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว
คำถามที่เอ่ยถามเขาไป ไม่ได้คำตอบจากริมฝีปากหยัก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ให้คำตอบเธอ แต่ฝ่ามือใหญ่ที่กุมมือของเธอเอาไว้ กลับจับมือข้างนั้นของเธอเอาไว้ แล้วล่วงล้ำเข้าไปในกางเกงยีนที่โดนปลดซิปไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจล่วงรู้ได้เลย
.
.
.
.
.
พูดคุย
ซีลีนจะรอดไหม
กด 1 รอด
กด 2 ไม่รอด
หรือเราจะแกล้งมันให้หนักก่อนดี 5555555555555555555+
ฝากคอมเมนต์ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
