พร้อมรักแสร้งทำท่าทางฮึดฮัดหากแต่ก็ยอมให้แพทย์หนุ่มโอบกอดตัวเองเอาไว้แบบนั้น ซ้ำยังยกแขนขึ้นมากอดทับท่อนแขนแข็งแรงเอาไว้ด้วย วินธัยกระตุกยิ้มให้กับคนที่เดี๋ยวก็ขี้เขินเดี๋ยวก็ใจกล้า รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาก่อนที่แพทย์หนุ่มจะพูดขึ้นว่า
“หันมาหน่อยผมมีอะไรจะบอก”
“คะอื้อ…”
พอพร้อมรักหันมาตามที่อีกฝ่ายเรียกร้องก็ถูกริมฝีปากร้อนระอุฉกวูบลงมาปิดเรียวปากของเธออย่างแนบแน่น เพราะไม่ทันได้ตั้งตัวร่างกายของหญิงสาวจึงต่อต้านน้อยๆ หากแต่ครู่ต่อมาก็เผยอเรียวปากให้แพทย์หนุ่มได้ลิ้มรสความหวานในโพรงปากนุ่มได้ตามอำเภอใจ
เสียงหอบหายใจน้อยๆ ทำให้วินธัยต้องถอนจูบออกมาอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ยังส่งท้ายด้วยการทาบริมฝีปากหนักๆ ลงไปอีกครั้งก่อนจะผละออกมา
“แต่งงานกันนะ”
“ก็ตกลงไปแล้วนี่คะ พร้อมไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ”
“เปล่า ผมหมายถึงพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ เรามาแต่งานกัน”
“ยังไงนะคะ”
พร้อมรักถามอย่างงุ
