“ขึ้นรถ”
“แต่พร้อมขับรถมาเองนะคะ”
พร้อมรักค้านพลางสั่นหน้าหวือ ทั้งคู่อยู่ที่อาคารจอดรถโรงพยาบาลตรงชั้นแปดซึ่งเป็นชั้นจอดรถสำหรับเจ้าหน้าที่ ด้านหลังของพร้อมรักคือรถของวินธัย หญิงสาวเบียดแผ่นหลังเข้ากับตัวรถเมื่อวินธัยยืนจ้องเขม็งอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางคุกคาม
“เอากุญแจรถคุณมา”
พร้อมรักกระชับกระเป๋าสะพายเอาไว้แน่นอย่างหวงแหนและยังคงสั่นหน้าหวืออย่างปฏิเสธ แต่วินธัยไม่สนใจ เขาคว้าหมับที่กระเป๋าสะพายและแย่งมันมาอย่างถือวิสาสะ
“หมอคะ นั่นของส่วนตัวของพร้อมนะคะ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย”
“เดี๋ยวต่อจากนี้ไปคุณก็จะไม่มีของส่วนตัวแล้วพร้อม”
วินธัยตอบหญิงสาวโดยที่มือของเขายังคงวุ่นวายอยู่ในกระเป๋าสะพายของอีกฝ่าย เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการนั่นก็คือกุญแจรถเขาก็คืนกระเป๋าให้เธอ
“รอผมอยู่ตรงนี้”
สั่งเสียงเข้มงวดแล้วเดินไปที่รถของพร้อมรัก ทิ้งหญิงสาวเอาไว้กับสีหน้างุนงงกับประโยคที่ว่า เดี๋ยวต่อจากนี้ไป
