ห้างดังในเครือวายุภัคเวลาต่อมา
เมื่อรถแล่นมาจอดสนิท อารุมรีบเดินมาเปิดประตูให้เจ้านายทันที ชีวาก้าวลงจากรถอย่างสุขุม รักษาระยะห่างระหว่างตัวเองและควินอย่างดี
เธอเอ่ยเสียงเรียบ สุภาพ แต่แฝงต่อต้านที่ชัดเจน
“คุณ… พาฉันกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก็ได้นะคะ”
คำพูดนั้นทำให้ ควินหยุดเดินทันที ท่ามกลางความเงียบชัดเจนของโถงหน้าห้าง
ชีวาไม่ทันระวัง เธอชนเข้ากับแผ่นหลังเขาอย่างแรง ร่างบางเสียหลักล้มลงกับพื้นดัง พรึบ! ความเจ็บซัดเข้าที่ฝ่ามือและเข่าทันที
“อ๊าย!” เธออุทานเบาๆ หัวใจเต้นแรงเธอนั่งกุมก้นอยู่บนพื้น
เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองแผ่นหลัง ที่เย็นชาของเขา ความเจ็บไม่ได้ทำให้สีหน้าเธอสั่นไหวเลยสักนิดเพียงแค่กัดฟัน แล้วตั้งสติขึ้นมาเงียบๆ
ควินหันกลับมามองเธอด้วยสายตาไร้อารมณ์
ไม่ยื่นมือ ไม่แม้กระทั่งขยับเข้าใกล้
น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชา
“ถ้าเดินตามให้ทัน ฉันคงไม่ต้องหยุดให้เธอล้มแบบนี้”
ชีวาจ้องต
