ธีระถอนหายใจเบาๆ แล้วกดเบรก รถตู้จอดสนิท
“ใจเย็นๆ ครับคุณผู้หญิงหนีใครมาครับ”
ควินถอนหายใจเบาๆ มือหนาล้วงเข้ากระเป๋า สายตายังคงจับจ้องร่างบาง แต่ก็หยุดก้าว…
รถตู้เปิดประตูและธีระยื่นมือออกมา
“รีบขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวค่ำแถวนี้อันตราย”
ชีวาลังเลเพียงเสี้ยววินาที แต่สุดท้ายก็ปีนขึ้นรถ
สายตาเหลือบมองควินอีกครั้งหนึ่ง เขายืนอยู่ตรงนั้น…เย็นชา…และทรงพลัง ราวกับว่าถ้าเขาอยาก…ตาม เธอก็คงหนีไม่รอด
ธีระมองควินแล้วส่ายหน้า
“เจ้านาย…เขาไม่คิดจะตามไปเลยใช่ไหม?”
ควินเพียงยกคิ้วอย่างเย็นชา ก่อนจะก้าวกลับเข้าบ้าน หัวใจยังเต้นแรงจากความโกรธ… แต่ก็ยอมรับในความดื้อของชีวา
ชีวานั่งในรถตู้ หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุด เธอสูดลมหายใจลึกๆ พยายามควบคุมสติ แต่สายตาเธอยังคงติดกับชายสูงตรงถนน… ที่ไม่ว่าอย่างไร…ก็ยังตามเธออยู่ในใจ
ชีวานั่งตัวแข็งในรถตู้ หัวใจยังเต้นแรงราวกับจะทะลุอก มือเล็กๆ กำชายกระโปรงแน่น ร่างบางส
