แต่ปราการไม่ตอบ เขาไม่แม้แต่จะหันมามองหนิงหนิง มีเพียงลมหายใจหนักๆ ที่บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามเก็บอารมณ์ บางอย่างไว้ภายใต้ท่าทีสุขุม
สุดท้ายเขาเพียงเดินผ่านเธอไปอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ เจ้าสัวพานภพ พ่อของหนิงหนิงนั้นเอง
บนถนน...
รถหรูสีดำของควิน มุ่งหน้าสู่เซฟเฮ้าส์ อารุมเป็นคนขับ เขาขับเร็วพอประมาณแต่มั่นคงตามนิสัย เขาชำเลืองมองกระจกมองหลังเป็นระยะ ความเงียบในรถอึดอัดจนแทบจับต้องได้
"เป็นอะไรกันเงียบทั้งสองคน? เขาพึมพำเบาๆ
เมื่อเจ้านายของเขาเงียบผิดปกติ ใบหน้านิ่งเย็น แต่แววตาดูเหมือน กำลังคิดคำนวณอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา
ส่วนชีวา…
เธอนั่งชิดประตู กอดอกแน่น ดวงตาเหม่อมองกระจกข้างตัว ไม่พูดแม้แต่คำเดียว เหมือนกำลังหนีความคิดของตัวเอง และความใกล้ชิดของควินไปพร้อมกัน
ทันใดนั้น ครืด! ครืด!
เสียงโทรศัพท์ของควินดังขึ้น ทำลายความเงียบในรถราวกับมีดกรีดอากาศ
ควินกดรับทันที
