ตัดมาที่ โรงพยาบาลเขตเขาใหญ่
เสียงล้อเตียงฉุกเฉินดัง แกร๊ก! แกร๊ก! เสียงรองเท้าหมอและพยาบาลวิ่งวุ่นจนพื้นสะเทือน เสียงเครื่องตรวจสัญญาณชีพดังถี่เร็ว ปี๊บ…ปี๊บ…ปี๊บ!!
“คนไข้หยุดหายใจแล้วค่ะ!!”
เสียงพยาบาลตะโกน ทำให้หัวใจทุกคนกระตุกวูบ
ควิน ถูกปั๊มหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า หมอผลักอุปกรณ์เข้ามาเพิ่ม ห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
หน้าห้องฉุกเฉิน
อารุมกับธีระนั่งอยู่บนเก้าอี้ ความเย็นเหมือนก้อนน้ำแข็ง ใบหน้าเคร่งเครียด มือกำสั่น ร่างทั้งคู่แทบตั้งสติไม่อยู่ อารุมยกมือเช็ดเหงื่อที่ไม่รู้ว่าเป็นเหงื่อหรือความกลัว เสียงเขาแตกพร่าเหมือนคนหมดแรงใจ
“คุณชีวาไปไหน…?”
เขาหันมามองธีระ
ดวงตาแดงก่ำ
“ทำไมถึงไม่ได้มากับเสี่ย ทำไมเธอไม่พาเสี่ยมา…?”
ธีระหันขวับทันที
เพียะ!
มือใหญ่วางลงที่ไหล่อารุม ไม่แรงมาก แต่หนักพอทำให้สติกของเขาลับมา
“อารุม ฟังให้ดีนะ”
ธีระพูดด้วยเสียงต่ำเฉียบคม
“สายงานของเรา…
