ยั่วสวาทบอสK

สารภาพรักทั้งน้ำตา

ยั่วสวาทบอสK

ตอน สารภาพรักทั้งน้ำตา

ไม่กี่วันถัดมานมเนยแฮปปี้กับเจ้านายดีเมื่อเขาควงแต่เธอไม่มีใครอีก ซึ่งนับว่ามีแต่เธอคนแรกที่คุณKทำแบบนี้ให้

ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้สวยระหว่างนมเนยและคุณK

แต่พอสิ้นเดือนเธอก็ต้องช็อคเมื่อมีจดหมายเชิญออกวางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับเช็คเงินสดชดเชยให้สองแสนบาท

ฮือ! ๆ ๆ ๆ "ฉันผิดอะไร ฉันทำอะไรผิดกันนะคุณถึงได้ไล่ฉันออก" นมเนยนั่งร้องไห้อยู่ที่โต๊ะโดยไม่เข้าไปถามเจ้านายซักคำ

ฮือ! ๆ ๆ ๆ ๆ เธอนั่งกอดจดหมายซองสีขาวไว้และร้องห่มร้องไห้จนหน้าสวยๆเลอะน้ำตา

ชุดสีขาวเปียกโชกชุ่มน้ำใสๆไปหมด ดวงตากลมโตแดงก่ำ ริมฝีปากเรียวสวยสั่นเทา

ฮือ! ๆ ๆ ๆ นมเนยร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหลอีก เพราะความรักที่เธอมีให้เจ้านายเธอจึงไม่โกรธและไม่เกลียดเขาซักนิดเดียว

ยิ่งรู้ว่าเขาดีกับเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหนที่ผ่านมาก็ยิ่งทำให้นมเนยรู้สึกว่าเธอไม่เหมาะสมกับเจ้านายสุดหล่อคนนี้อีกแล้ว

พอครึ่งวันเธอจึงรวบรวมสติแล้วเข้าไปในห้องทำงานของคุณK

แอ๊ดดด! นมเนยเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะประตูเลย

เจ้านายเงยหน้าขึ้นมามองนมเนยแล้วก็นั่งก้มหน้าก้มตาเขียนงานลงบนกระดาษต่อ

ฟุ่บ! ๆ ๆ ๆ นมเนยเดินเข้ามายืนข้างหลังแล้วก็เอามือปัดฝุ่นบนเสื้อสูทให้คุณKแล้วก็เริ่มสะอึกสะอื้นอีก

"ฉันไม่อยู่แล้วคุณดูแลตัวเองด้วยนะคะ ผิวของคุณแพ้ง่ายอย่าใส่ผ้าที่ฝุ่นผงติด" นมเนยน้ำตาไหลไปพูดไป

สองแก้มมีเส้นน้ำสายยาวไหลพาดจนหยุดลงบนเสื้อสูทติ๋ง! ๆ ๆ

เจ้านายนั่งนิ่งเลิกเขียนงานแต่ก็ไม่ตอบนมเนย

หมับ! ๆ ๆ นมเนยลูบหัวไหล่ของเจ้านายแล้วบีบเบาๆ

ฮือ! ๆ ๆ ๆ เธอร้องไห้กระซิกๆและพยายามกลั้นเสียงเอาไว้จนหน้าสวยๆแดงก่ำ

"คุณอย่ากินแต่เนื้อนะคะ ต้องกินผักกับผลไม้ด้วย ฉันพยายามใส่ผักในอาหารว่างของคุณบ่อยๆ ต่อไปนี้คุณก็ต้องกินพยายามกินบ้างนะคะ" นมเนยพูดต่อ

คุณKพยักหน้าตอบแต่ก็ไม่ยอมพูดกับเธออีกอยู่ดี

"อย่าทำงานหักโหมมากนะคะคุณรวยมากแล้ว ทำสิ่งที่คุณฝันไว้ ช่วยเหลือเด็กๆให้ได้เยอะๆนะคะ" นมเนยพูดต่อและร้องตามฮือ! ๆ ๆ ๆ

นมเนยร้องจนจะพูดไม่ออกเสียแล้ว เธอหยุดพักไปครู่ใหญ่ๆแล้วก็สั่งลาเจ้านายด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

"ขอให้คุณเจอคนที่รักคุณอย่างจริงใจและมีความรักที่ดีงามนะคะ ขอให้คุณเปิดใจให้ผู้หญิงดีๆเข้ามาในชีวิตฮือ! ๆ ๆ ๆ "

พอพูดจบนมเนยก็ก้มลงมาหอมแก้มคุณKหนึ่งที

ฟ่อดดดด!

หลังจากนั้นเธอก็เดินจากไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย มีเพียงคราบน้ำตาของเธอเท่านั้นที่ยังคงอยู่กับเขาบนเสื้อสูทหรูหราราคาแพง

คุณKเอนกายลงมาพิงเบาะนั่งแล้วเงยหน้าขึ้นฟ้า

เขาเอียงใบหน้าอันหล่อเหลาไปมาๆ จมูกโด่งเฟี้ยวแดงช้ำ ริมฝีปากสีแดงสั่นเทา

"เธอคงไม่รู้เลยสินะว่าฉันรักเธอ"

เขากำลังพยายามไม่ให้น้ำตาล้นออกมาจากดวงตาอันคมดุนั่นเอง

"ก็ยังดี เค้าให้เงินมาตั้งหลักตั้งสองเเสน" นมเนยเดินไปนั่งรถเมล์และกอดเช็คเงินสดไว้แน่น

"ค่าเช่าบ้าน ค่าเทอมออโต้ ค่ายาแม่ ฮือ! จะเหลือใช้ได้กี่เดือนกันนะ" นมเนยคิดในใจ

เธอกลับบ้านไปนอนซมอยู่เป็นสัปดาห์ เวลาออกจากห้องนอนของนมเนยก็มีเพียงตอนกินข้าวและเข้าห้องน้ำเท่านั้น

ไร้วี่แววและการติดต่อจากเจ้านาย นมเนยคิดถึงเขาและทุกข์ร้อนใจจนนอนไม่หลับทุกคืน

นมเนยเหมือนคนอกหักแต่เจ็บยิ่งกว่านั้นเมื่อทั้งหมดที่เธอมีทุ่มให้เจ้านายไปแล้วทั้งกายและใจ

เมื่อเห็นสภาพความทรมานของนมเนยแล้วแม่กับพี่สาวก็ไม่กล้าว่าอะไรเธอซักคำ

หลังจากที่เก็บตัวนอนดูซีรี่ย์รักหมดเป็นเดือนๆ ไม่กี่วันถัดมานมเนยก็ได้งานใหม่เพราะว่าเธอเอาประวัติการทำงานไปฝากไว้ในเว็ปหางาน

ซึ่งบริษัทของคุณKใหญ่โตและเป็นที่รู้จักดีนมเนยจึงถูกบริษัทที่สนใจรับเข้าทำงานในฐานะเลขานุการเช่นเคย

บริษัทนี้มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่นแต่พูดไทยชัด เขาคล้ายๆคุณKขี้โมโห ใจร้อน เฉียบขาด ตรงเวลา แต่ไม่หื่น

แถมบริษัทนี้ยังเป็นบริษัทคู่แข่งของคุณKเสียด้วย นมเนยจึงค่อนข้างลำบากใจเมื่อทำงานที่นี่

แต่เพื่อความอยู่รอดก็ต้องจำใจทำหากไม่อยากตกงาน

"ฮืม! ๆ ๆ ๆ นมเนยยืนฮำเพลงและแต่งตัวสวย วันนึ้เธอต้องออกไปพบลูกค้ากับเจ้านายญี่ปุ่นเลยต้องตื่นเเต่เช้า

เธอฉีดน้ำหอมจนตัวหอมฟุ้ง เสื้อเชิ๊ตเป็นสีชมพูที่รีดจนเรียบแบบกลีบคมจนลูบแล้วบาดมือได้

กระโปรงแหวกข้างสีแดงเข้มและรองเท้าส้นสูงสีน้ำตาล

นมเนยขึ้นแท็กซี่ไปที่บริษัทและหอบเอกสารตามเจ้านายขึ้นรถตู้ออกไปยังบริษัทลูกค้า

ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายเมื่อเธอเจอกับพิมพ์และคุณKมาเสนองานให้ลูกค้าเช่นกันโดยจอดรถติดๆกับรถของเจ้านายใหม่ของเธอเลย

ฮือ! ทำไมต้องมาเจอเขาอีกนะอุส่าห์ทำใจได้แล้วเชียว! นมเนยเดินลงรถและคิดในใน

ตุบ! ๆ ๆ ๆ เจ้านายเก่ารูปหล่อกับพิมพ์ก็ลงรถและเดินตามหลังนมเนยมาติดๆ

คุณKตกใจเมื่อเห็นนมเนยเดินตามเจ้านายญี่ปุ่นตัวขาวเข้าลิฟท์

ติ๊งงง! นมเนยมองออกมาเห็นคุณKเธอเลยรีบกดลิฟท์ให้ปิด

ขอให้ปิด! ๆ ๆ ๆ นมเนยยืนเกร็งและลุ้นในใจ เธอยืนอยู่ตรงหน้าประตูลิฟท์พอดิบพอดีเลยเพราะว่าคนเต็ม

ฟุ่บ! ๆ ๆ ๆ บานลิฟท์ก็ค่อยๆปิดลงจนนมเนยมองออกไปไม่เห็นตัวเจ้านายเก่า

ตุบ! ๆ ๆ ๆ ๆ เขาวิ่งตามมาแล้วเอามือสอดเข้ามาตอนที่ลิฟท์เกือบจะปิดสนิท

รอด้วยค่ะ! ๆ ๆ พิมพ์วิ่งตามมาแต่ก็เข้าลิฟท์ไม่ทัน

ฟุ่บบบบ! ปั่กกก! คุณKดันตัวเองเข้ามาจนหน้าอกของเขากระแทกใบหน้าเรียวสวยของนมเนยเข้าอย่างจัง

นมเนยหลับตาปี๋และเดินถอยหลังจนหลังชนอกของเจ้านายญี่ปุ่น

เธอเกร็งจนทำตัวไม่ถูกเสียแล้วเมื่อคุณKยืนเอาอกชนแก้มของเธออยู่แบบนี้

จะทักดีไหมนะ ทำไมทรมานจัง! นมเนยคิดในใจ เธออึดอัดมากๆจนทำตัวไม่ถูก หากเขาพูดอะไรซักคำก็คงจะดีกว่านี้

ติ๊งงงง! พอลิฟท์เปิดทุกคนก็แทรกตัวออกไป

ตุบ! ๆ ๆ ๆ นมเนยวิ่งตามเจ้านายออกไปทันที

หมับบบบ! คุณKกลับคว้าข้อมือเล็กๆของเธอเอาไว้

"กลับมาทำงานกับผมได้ไหม ผมขอโทษ" นี่คือคำแรกที่เขายอมพูดกับนมเนยผ่านเวลาหลายเดือนมานี้

"ก็หาใหม่สิคะ ทำไมคุณไม่หาเลขาใหม่" นมเนยตอบและหันไปมองเจ้านายญี่ปุ่นที่กำลังเดินไปห้องลูกค้า

คุณKไม่ตอบแต่กำลังจ้องตานมเนย เขาบีบข้อมือของเธอไว้เเน่นจนเธอเจ็บ

"ทำไมคุณไม่หาเลขาใหม่ล่ะใช้พิมพ์ทำไมงานเธอก็หนักอยู่แล้ว" นมเนยถาม

"กลับมาทำงานให้ฉันเถอะน่ะ เธออยากได้เงินเดือนเท่าไหร่ฉันให้หมด" เจ้านายบอก

"คิดว่าหล่อรวยแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ" ความเจ็บปวดที่นมเนยทนทุกข์ทรมานมานานกลับกลายเป็นความโกรธเสียแล้วเมื่อเธอกำลังด่าคุณK

"ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ ปล่อย" นมเนยดิ้นและดุเขาแต่คุณKกลับมาจับมือเธอไม่ยอมปล่อย

เพี๊ยะ! ๆ ๆ ฮือ! ๆ ๆ ๆ นมเนยฟาดใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยหน้ามือหลังมือและร้องไห้

คุณKกลับยืนให้นมเนยตบแบบไม่สะทกสะท้าน เขาหล่อราวกับรูปปั้นและแข็งท่อราวกับหินผา

เพี๊ยะ! ๆ ๆ ๆ นมเนยตะบันหน้าหล่อๆของคุณKจนหมดแรง

ฟุ่บบบ! ฮือ! ๆ ๆ ๆ เธอกระโดดกอดเอวเอาหน้าซบอกและร้องไห้ใส่เขาอย่างหนัก

"ขอโทษที่ผมอ่อนเเอ เวลาที่ผมเริ่มจะรักใครผมจะหาทางหนีจากคนนั้นเสมอ เพราะผมกลัวอกหัก" คุณKกอดนมเนยเอาไว้แล้วก็ลูบหลังปลอบเธอที่กำลังสะอึกสะอื้น

"เห้ยนาย" นายญี่ปุ่นวิ่งกลับมา

ปั่กกกก! เขาชกเข้าที่หน้าของคุณKทันที

โครมมมม! เขาล้มลงไปพร้อมๆกับนมเนยแล้วกอดเธอเอาไว้ไม้ให้กระแทกพื้น

ปั่กกก! หลังคุณKชนพื้นและรับร่างของนมเนยไว้บนอก

ว๊ายยยย! อย่าค่ะ ๆ ๆ พิมพ์วิ่งมาดึงแขนนายญี่ปุ่นออกไปไกล

ขวับบบ! คุณKประคองนมเนยขึ้นมานั่ง เธอนั่งพับเพียบอยู่ตรงง่ามขาคุณKที่นั่งอ้าขาชันเข่าล้อมตัวเธอเอาไว้

"ฮือ! ๆ ๆ ๆ เจ็บไหม เจ็บไหมคะ" นมเนยร้องไห้และเอามือลูบแก้มของคุณK

"การเปลี่ยนคนใหม่ทำให้ผมไม่เหงาแต่ก็ไม่รักใคร" เขาพูดต่อทั้งๆที่น้ำตาไหลโดยที่ไม่สะอึกสะอื้นออกมา สองมือก็โอบร่างของนมเนยเอาไว้

ฟุ่บบบ! นมเนยทนเห็นคุณKร้องไห้ไม่ไหวเลยฟุบลงมาเอาคางวางไว้บนบ่าของเขา

ฮือ! ๆ ๆ ๆ เธอร้องไห้ไปกับเขาราวกับว่าเจ็บปวดแทน

"แต่พอจากคุณไปแล้วผมทรมาน ผมเผลอรักคุณไปแล้ว ผมไม่อยากรับใครมาแทนคุณอีก" เจ้านายบอกทั้งน้ำตา

ฮือ! ๆ ๆ ๆ นมเนยพูดไม่ออกจนได้แต่ร้อง

อึ๊บบบ! ๆ ๆ ๆ เธอลากแขนคุณKขึ้นมาแล้วเดินประคองเขาไปหาพิมพ์

"ฉันก็รักคุณ รักแบบที่ไม่ต้องการอะไรจากคุณเลย ฉันยอมทรมานเพื่อให้คุณมีความสุขนะคะ" นมเนยบอกคุณKแล้วก็วิ่งเข้าห้องประชุมกับเจ้านายญี่ปุ่นและลูกค้า

คุณKยอมสละงานนี้และกลับไปที่บริษัทตัวเองพร้อมกับพิมพ์โดยที่ไม่ได้รับคำตอบจากนมเนย

วันนี้เจ้านายญี่ปุ่นเลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษที่ได้งานไปโดยไม่มีคู่แข่ง แต่นมเนยกลับมาช้ำใจอีกหนเสียแล้ว

เธอกลับบ้านมานอนซม ทั้งใบหน้า รอยจูบ อ้อมแขน และเซ็กส์ของคุณKลอยมาในหัวเธอเป็นฉากๆจนหลับไม่ลง

วันรุ่งขึ้นรถสปอร์ตหรูสีแดงก็มาจอดอยู่หน้าบ้าน

"เย้! ๆ ๆ ผัวน้ามา" ออโต้ หลานชายวัยอนุบาลวิ่งไปยืนเกาะประตูกระโดดโลดเต้นอยู่ในชุดนักเรียน

นมเนยเดินออกไปหน้าบ้านด้วยขุดทำงานสีฟ้าสวย

"ไปทำงานกัน" หนุ่มหล่อสูทดำมาตื้อเธอซะงั้น แถมยังสั่งเธอเสียด้วย

"ไม่ได้ค่ะ หนูเซ็นต์สัญญากับที่นั่นไปแล้ว" นมเนยบอก

"งั้นผมจะซื้อตัวคุณกลับมาจากบริษัทญี่ปุ่นนั่น" คุณKบอก

"ถ้าฉันไม่ไปเขาก็ปล่อยฉันไปไม่ได้ค่ะ" นมเนยบอก เธอกำลังสั่งสอนให้คุณKรู้ว่าเขาไม่สามารถเอาแต่ใจได้ทุกอย่าง

"แล้วกี่เดือนกันล่ะคุณถึงจะลาออกได้น่ะ" คุณKถามต่อ

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าฉันอยากไปทำกับคุณ" นมเนยบอก

"งั้นผมไปส่งทำงานเอง" เจ้านายบอกแล้วปรี่เข้ามา

"ไม่เป็น ว๊ายยย" นมเนยไม่ทันห้ามคุณKก็อุ้มร่างของเธอขึ้นมาบนท่อนเเขนล่ำกล้าม

ฟุ่บบบ! เขาวางเธอลงบนรถแล้วปิดประตูใส่ดังตูมมม!

โหววววว! หลานชายของนมเนยอ้าปากค้าง

แกร๊ก! ๆ ๆ นมเนยจะเปิดประตูลงเเต่มันกลับล็อคเองอัตโนมัติ

ตุบ! ๆ ๆ ๆ บรืนนนน! คุณKวิ่งมาขึ้นรถแล้วขับออกไป

บ๊ายบาย! ๆ ๆ ๆ ออโต้โบกมือให้น้าสาวคนสวยและยิ้มแฉ่ง

บรืนนนน! ๆ ๆ ๆ คุณKขับรถไปแบบหน้านึ่งโดยไม่พูดอะไรซักคำ

หมับบบ! เขาดึงมือของนมเนยขึ้นมาดมมาหอมและขับรถด้วยมือขวาข้างเดียว

นมเนยแทบจะละลายเมื่อคุณKหันมายิ้มให้เธอด้วยมุมปาก

เวลาที่เขาขรึมช่างดูดุ แต่เวลายิ้มช่างมีสเน่ห์เหลือเกิน

เอี๊ยดดด! เขาจอดรถส่งนมเนยและลงมาเปิดประตูให้เธอลง

"คุณไปทำงานให้พอใจเลยนะ ถ้าคุณไม่กลัวผมฆ่าตัวตายเพราะอกหักจากคุณ"

เขาบอกตอนที่นมเนยเดินออกไป เล่นเอาเธอแทบจะวิ่งกลับมากระโดดกอด

แต่นมเเนยก็ต้องห้ามใจเอาไว้เพราะต้องการจะสั่งสอนเจ้านายตัวดี