หนึ่งเดือนต่อมา
“รอสักครู่นะคะ” อมีนาบอกลูกค้าที่สั่งน้ำเอาไว้เพราะเธอยังมีคิวของลูกค้าที่สั่งออนไลน์เอาไว้
ถึงแม้จะต้องนั่งรอนานๆ แต่ลูกค้าก็ไม่เปลี่ยนใจและเลือกที่จะนั่งรอที่หน้าร้านเหมือนเดิม
“พ่อคะ ไปส่งน้ำที่ท้ายหมู่บ้านให้มีนหน่อยค่ะ” หญิงสาวหันไปบอกคุณพ่อที่นั่งอยู่ไม่ไกล เพราะส่วนใหญ่คุณพ่อจะเป็นคนไปส่งให้อยู่ตลอด
“ได้สิลูก” ประจักรลุกขึ้นเตรียมพร้อมก่อนจะเดินมารับน้ำกับลูกสาว
“ขอบคุณนะคะ” อมีนายื่นออเดอร์ให้คุณพ่อไปส่ง แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาชงน้ำให้ลูกค้าอีกสองคนที่กำลังนั่งรออยู่หน้าร้านต่อ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
ใช้เวลาไม่นานอมีนาก็ทำเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับวางแก้วน้ำให้ลูกค้าที่หน้าเคาน์เตอร์
ร่างบางจัดการล้างอุปกรณ์ที่ใช้แล้วเตรียมเอาไว้เผื่อลูกค้ามาซื้ออีกจะได้ไม่ต้องเสียเวลานั่งรอนานๆ
“ใกล้ถึงเวลาไปรับเด็กๆ แล้วนะ” ประจักรมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะพูดออกมา
“ค่ะ”
อมีนาตอบเพียง
