“ออกไปด้วยกันนะคะพ่อ!”
ประจักรยืนนิ่งด้วยท่าทางคิดหนักไฟลามเข้ามาเรื่อยๆ จนมองไม่เห็นทางเข้าห้อง ในใจได้แต่ภาวนาขอให้นวลจันทร์และเมษาออกไปรออยู่ข้างนอกและขออย่าให้มีใครเป็นอะไรเลย
“ออกไปกับมีนนะคะ” อมีนาพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเตือนสติผู้เป็นพ่อ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ห่วงแม่เลี้ยงกับน้องสาวต่างแม่ แต่สถานการณ์ตอนนี้ทำให้เธอต้องเอาชีวิตเธอกับพ่อออกไปจากไฟที่กำลังลุกอยู่ตรงนี้ให้ได้ก่อน
หญิงสาวกอดผู้เป็นพ่อเอาไว้ไม่ให้เดินเข้าไปข้างในพร้อมทั้งน้ำตา เธอจะเสียคนในครอบครัวไปภายในวันเดียวกันไม่ได้ ถึงยังไงพ่อก็ต้องออกไปกับเธอ
ประจักรมองภาพตรงหน้าด้วยความเสียใจที่เขาไม่สามารถเข้าไปช่วยลูกกับเมียของเขาได้ ถึงแม้จะอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อมแต่ไฟที่ลุกอยู่กลับเป็นอุปสรรคทำให้ไม่สามารถเข้าไปได้
ความรู้สึกมากมายเกาะกุมอยู่ภายในใจไม่รู้เลยว่าตอนนี้จะต้องรู้สึกยังไง ชั่งเป็นภาพที่บีบหัวใจของอมีนาและพ่อเป็
