“แล้วตอนนี้ล่ะ พี่เชื่อเธอเพราะสิ่งที่เธอเขียนบอก หรือเชื่อเพราะนักสืบบอกอีก” คำถามนี้มาจากธนาทิปที่ยืนเงียบมาพักใหญ่
“บอกตามตรงนะ พี่...ไม่เคยอยากจะเชื่อว่าเธอหักหลัง แต่พอได้ยินที่นักสืบบอกพี่ก็อดที่จะเสียใจไม่ได้ เลยทำอะไรโง่ๆ ลงไป เพียงเพื่ออยากให้เธอเสียใจบ้าง แต่ก็ไม่เคยคิดจะไล่เธอไปจากชีวิตจริงๆ เลย พี่แค่อยากให้เธอเจ็บแบบที่พี่เจ็บเท่านั้น”
“แล้วมันเป็นยังไงล่ะ ทีนี้รู้หรือยังว่าใครเจ็บกว่า” คราวนี้ธรรศกรเป็นคนพูดออกมา
“เอาเถอะจ้ะ ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว แม่ว่าเรื่องด่วนตอนนี้คือเราต้องช่วยกันหาตัวหนูแบมกับน้องธรณ์ให้พบก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังเถอะนะ ไม่รู้ป่านนี้จะไปลำบากลำบนกันที่ไหน โอย...ตาธรณ์หลานย่า” ได้ยินอย่างนั้นคนในบ้านต่างพากันหน้าเครียด
“เราต้องหาหนูแบมกับตาธรณ์ให้เจอ” ธรรศกรเสียงหนักแน่น
“พ่อจะใช้เส้นสายทุกอย่างที่มี ให้พวกเค้าช่วยหาอีกแรง”
เธียรทรร
