“ลาออก…ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ประมาณสองสัปดาห์แล้วค่ะ”
ก็แปลว่าเธอจัดการทุกอย่างตั้งแต่วันที่เขาเดินทางไปกระบี่สินะ?
“แล้ว...แล้วทำไมไม่มีใครโทรบอกผมเลยล่ะครับ”
“คือในระบบมีการแจ้งชื่อคุณภีมพิมลเป็นผู้ปกครองที่มีอำนาจเด็ดขาด ทางเราก็เลย...”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
โลกทั้งใบเหมือนหมุนช้าๆ รอบตัว เธียรทรรศน์ฝืนก้าวออกจากโรงเรียนด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ความหวังที่มีอยู่เพียงน้อยนิดมอดดับไปในทันที แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ ความเจ็บปวดกลับผลักดันให้รีบวิ่งวุ่นหาทางอื่นต่อ
คราวนี้เขามุ่งหน้าไปที่สถานีตำรวจ พร้อมความตั้งใจจะตามร่องรอยแท็กซี่คันที่พาภีมพิมลออกจากบ้านในวันนั้น
“ช่วยผมทีครับ ผมอยากรู้ว่าคนขับที่มารับภรรยาผมที่บ้านเป็นใคร ผมจดเลขทะเบียนจากกล้องวงจรปิดมาแล้วครับ” เขาเอ่ยเสียงแข็งปนสั่นขณะยื่นรายละเอียดทั้งหมดที่จดไว้ให้เจ้าหน้าที่
หลังจากการตรวจสอบเบื้องต้น เจ้าหน้าที่จึงได้พาเขาไปพบเ
