“แบบนี้ก็ได้เหรอ” พีรกรหลุดหัวเราะในเหตุผลของเธอ
“ก็ได้สิ แต่เหมือนว่ามันไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะสุดท้ายแล้ว ฉันก็โดนเฉดหัวออกจากบ้านหลังนั้นให้มาอยู่กับคุณเป็นเมียคุณ น่าสมเพชป่ะล่ะ” ใบข้าวพูดเหมือนต้องการระบายความรู้สึกน้อยใจของตนเอง
“น้อยใจพ่อตัวเองเหรอ” พีรกรจับความรู้สึกของหญิงสาวได้ เธอเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ และก็ดูเหมือนว่าบิดาของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับเขาก็เพราะต้องการดัดนิสัยเธอ
“ไม่หรอก แค่ไม่ชอบให้พ่อโดนผู้หญิงคนนั้นหลอก แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อพ่อเลือกผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ควรจะปล่อยให้ท่านได้เรียนรู้การโดนหลอกด้วยตัวเอง” ใบข้าวถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างปลงๆ
“ไม่สู้หน่อยเหรอ” พีรกรถามเสียงจริงจัง
“สู้จนโดนเฉดหัวออกมาแบบนี้ยังบอกว่าไม่สู้อีกเหรอ” ใบข้าวเถียงทันควัน
“ถ้าเป็นผมนะ ผมไม่ยอมแพ้หรอก ถ้ารู้ว่าพ่อตัวเองโดนหลอก” พีรกรยุหญิงสาวต่อ
“ไม่ล่ะ เกินจะพยายามแล้ว มาพูดเรื่อง
