ตอนที่ 14
กลิ่นเหงื่อและกลิ่นอับชื้นลอยคลุ้งจนพริมารู้สึกอึดอัด เธอเพียงแต่ภาวนาให้รถเคลื่อนตัวไปถึงจุดหมายปลายทางโดยเร็วที่สุด เสียงฟ้าร้องและเสียงพูดคุยของผู้คนบริเวณโดยรอบยังคงอื้ออึงไปหมด ตัวเธอเปียกชื้นเล็กน้อยจากที่ต้องรีบลุยฝนมาที่รถเมล์เมื่อสักครู่ เสื้อผ้าชุดสวยที่ใส่ออกงานเมื่อบ่ายเปียกชื้นและทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว ความเหนื่อยล้า ความหงุดหงิด จากสิ่งที่เผชิญมาทั้งวัน ทำให้เธอรู้สึกอยากร้องไห้ แต่ก็ต้องหยุดน้ำตาเอาไว้ และพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
ท่ามกลางผู้คนที่อัดแน่นราวกับปลากระป๋องในรถโดยสาร พริมาสัมผัสได้ถึงแรงเบียดจากผู้โดยสารอีกหลายคนที่เพิ่งก้าวขึ้นมาใหม่ ร่างของเธอถูกดันจนต้องขยับชิดไปถึงด้านหลังของตัวรถ
ทันใดนั้นเอง! พริมาก็รู้สึกถึงแรงสัมผัสเบาๆ ที่ก้นของเธอ พอหันไปมองก็เป็นกลุ่มวัยรุ่นผู้ชายที่ยืนบ้างนั่งบ้างอยู่ทางด้านหลัง พวกที่ยืนอยู่คนหนึ่งเคลื่อนตัวเข
