ตอนที่ 25
หลังจากที่แซนดี้จำต้องล่าถอยออกจากห้องไป ภาสกรก็ร้อนรนคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาหญิงสาวที่ตนเองเฝ้าคิดถึง ความหวังเล็กๆ ที่จะได้รับการให้อภัยและได้พูดคุยปรับความเข้าใจกับพริมา ยังคงส่องแสงริบหรี่อยู่ในอก ราวกับเปลวเทียนที่รอคอยลมแห่งความเมตตา แต่แล้วเสียงรอสายก็ได้สิ้นสุดไป
ภาสกรยังคงจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง มือของเขากดโทรศัพท์หาพริมาอีกครั้งด้วยความหวัง เขาอยากได้ยินเสียงเธอเหลือเกิน... อยากกลับไปแก้ไขทุกอย่าง แต่ครั้งนี้เสียงรอสายดังขึ้นไม่นาน ก่อนที่ปลายสายจะรับ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา
“คุณพริมา!!...ผมดีใจเหลือเกิน คิดว่าคุณจะไม่รับสายผมแล้ว” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ทว่าแฝงไว้ด้วยความอ้อนวอนอย่างที่สุด
“คุณพอจะออกมาพบผมสักครู่ได้ไหม ผมอยากคุยกับคุณ” ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงหวานจะดังลอดมา น้ำเสียงนั้นหนักแน่นและเด็ดขาด ราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงมาก
