เช้าวันต่อมา พาทิศที่สวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยมามองที่เตียงนอน ก็พบว่าอารดาตื่นนอนแล้ว
“ฉันทำเสียงดังจนเธอตื่นใช่ไหมเนี่ย”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดที่เตียงนอน พร้อมกับโน้มตัวลงจ้องหน้าอารดาที่ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งตัวตรง
อารดาเม้มปาก ก่อนจะส่ายใบหน้าขาวนวลไปมาเล็กน้อย
“ไม่ใช่หรอกค่ะ”
แสงแดดยามเช้าที่สะท้อนผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องกว้าง แต้มกับผิวสาวของอารดา ทำให้เช้าวันนี้หล่อนดูน่าเอ็นดูกว่าทุกวัน
พาทิศหย่อนกายลงบนเตียง คว้าแขนเรียวเอาไว้เมื่ออารดาจะกระเถิบตัวหนี
“ดา... ขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ”
“เธอไม่ได้มีธุระที่ไหนนี่ ทำไมจะต้องรีบอาบน้ำแต่เช้าด้วย”
“ดา...”
แก้มนวลที่แดงระเรื่อของอารดาทำให้พาทิศยิ่งรู้สึกเอ็นดู จนอดใจไม่ไหวโน้มหน้าเข้าไปใกล้และจูบแก้มนุ่มแผ่วเบา
อารดาสะดุ้ง เบิกตาโพลง ไอร้อนจากปลายจมูกโด่งทำให้หล่อนตัวสั่นสะท้าน
“เอ่อ...”
หล่อนพูดไม่ออก ทำได้แค่ก้มหน้านิ่งลงมอง
