อารดายกรังนกที่ไหว้วานให้คนรับใช้ออกไปซื้อให้ เดินไปให้กับแววดาวที่ห้องพัก
“ขอบใจมากนะอารดา เธอใจดีจริงๆ”
อารดาไม่ได้ยินดีกับคำชื่นชมนั้นแม้แต่นิดเดียว
“คุณกินรังนกไปนะ ฉันขอตัวก่อนค่ะ”
“มีคนเคยบอกเธอไหมว่าบางครั้งการใจดีมากเกินไปก็ไม่ต่างจากความโง่เขลา”
อารดาที่กำลังจะออกจากห้องพักของแววดาวชะงักเท้าและหันกลับไปมองเจ้าของคำพูด
“คุณหมายความว่ายังไงเหรอคะ”
ไม่มีคำตอบใดจากแววดาว เพราะเจ้าหล่อนกำลังเทน้ำอะไรบางอย่างลงในรังนกต่อหน้าต่อตาของอารดา
“คุณทำอะไรน่ะคุณแววดาว”
แววดาวหัวเราะสะใจ ก่อนจะแกล้งกรีดร้องดังลั่น จากนั้นก็วิ่งออกไปจากห้องพัก
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย... เอก... ช่วยแววด้วย ช่วยลูกของเราด้วย...”
อารดาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก หล่อนวิ่งตามแววดาวออกไป
“คุณแววดาว นี่คุณทำอะไรน่ะ คุณแววดาว!”
พาทิศที่กำลังมาจากทำงานได้เวลาพอเหมาะพอเจาะรีบเข้ามาหา และก็ถามแววดาวที่มีสีหน้าต
