พาทิศลืมตาขึ้นมาในเช้าของวันใหม่ และสิ่งแรกที่เขาทำทันทีหลังจากรู้สึกตัวก็คือการหันไปมองที่นอนข้างกาย
อารดาเคยอยู่ตรงนี้...
ร่างกลมกลึงเคยนอนอยู่เคียงข้างเสมอในทุกๆ เช้าที่เขาตื่นนอน
แต่ตอนนี้ที่นอนข้างตัวว่างเปล่า...
ใช่...
มันเหลือแต่ความว่างเปล่า มีเพียงรอยยับย่นของผ้าปูเตียงเท่านั้นที่ย้ำเตือนให้รู้ว่าอารดาเคยนอนอยู่ตรงนี้
พาทิศขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นเสยเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากด้วยความรำคาญ ขณะกวาดตามองไปทั่วทั้งห้องกว้าง
คาดหวังว่าอารดาอาจจะยังอยู่ภายในห้องนี้...
แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าหล่อน
ในห้องนอนก็ไม่มีเสียงน้ำไหล
อารดาออกไปจากห้องนอนแล้วล่ะ
รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า เมื่อนึกถึงบทสวาทแสนเร่าร้อนที่กระทำร่วมกันมาเมื่อคืน
มันดีมาก...
ใช่แล้วล่ะ
เซ็กซ์กับอารดามียอดเยี่ยมขึ้นในทุกๆ ครั้ง
ชายหนุ่มเหลือบตามองไปที่หัวเตียง ตรงที่เคยวางใบหย่าเอาไว้ แต่กลับพบเ
