ทุกคนต่างพากันมารวมตัวอยู่ที่วัดเพราะใกล้เวลาจะเผาศพแล้ว ดารินเธอยืนคู่อยู่กับผู้เป็นแม่ ซึ่งพี่ชายของเธอหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อคืน การ์ดของเธอบอกว่าพี่ชายของเธอไม่ได้กลับไปที่บ้าน แต่ขับรถออกไปไหนก็ไม่รู้
“พี่เค้าหายไปไหนยังไม่กลับมาอีกเหรอลูก”
“ปล่อยเค้าเถอะค่ะคุณแม่”
สิ้นสุดคำพูดของเธอไทเกอร์ก็เดินมาพร้อมกัผู้หญิงคนนึง พอดารินร้องเพ่งสายตามองผู้หญิงที่มากับพี่ชายตัวเองดีๆ ก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นที่เจอในร้านอาหารเมื่อวันก่อน
“พี่ไท!” ดารินจะเดินไปหาพี่ชายของตัวเอง แต่กลับถูกผู้เป็นแม่ดึงแขนเอาไว้ซะก่อน
“รินลูก ใจเย็นก่อน”
“แต่ดูพี่ไททำสิคะ ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“ช่างพี่เค้าเถอะลูก อย่าไปหัวร้อนกับเค้าเลย” เดียร์ได้แต่ปลอบใจลูกสาวให้ใจเย็น แต่ก็รู้ดีว่าคำพูดของผู้เป็นแม่ช่วยระงับใจของลูกสาวให้เย็นลงได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ในใจก็ได้แต่ภาวนาขออย่าให้พี่น้องมาตีกันในงานศพของพ่อเลย
