“พวกแกไม่ได้เป็นอะไรมากกันใช่มั้ย” ดารินเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง ขณะที่กำลังนั่งรอผู้ปกครองของแต่ละคนมาตามคำเชิญของอาจารย์ที่เป็นฝ่ายปกครอง
“พวกฉันไม่เป็นไร แค่ถลอกน่ะ” เอ็มตอบ เพราะตามตัวและใบหน้าของเอ็มมีเพียงรอยเล็บของยิปซีเท่านั้น ผิดกับยิปซีที่เต็มไปด้วยรอยถูกตบถูกต่อยจนปากแตกคิ้วแตกเลือดอาบ
“แกโทรหาพ่อกับแม่ของแกแล้วเหรอ?” โดนัทเอ่ยถาม พลางนวดตามเนื้อตามตัวของตัวเองไปมา
“อื้ม ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะให้พ่อกับแม่ของฉันเป็นผู้ปกครองให้กับพวกแกเอง ไม่ต้องกลัวนะพ่อกับแม่ของฉันไม่ใจร้าย” ดารินบอก
เอ็มเป็นเด็กกำพร้าที่โตมากับค่ายมวยของลุงที่รับเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ
ซีเป็นเด็กต่างหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ถ้าจะเรียกพบผู้ปกครองก็ต้องให้พ่อกับแม่ของเธอเดินทางมาจากต่างจังหวัดซึ่งมันไกลมาก ส่วนโดนัทก็ไม่ค่อยลงรอยกับครอบครัวเท่าไหร่ถ้าพ่อกับแม่ของเธอรู้เรื่องนี้มีหวังถูกสั่งให้ห
