“ดาริน” กระทิงรีบไปดูภรรยาทันทีเมื่อเห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้ว เธอพยายามที่จะลืมตาขึ้นมองรอบข้าง แต่ดูเหมือนว่าแสงไฟในห้องจะทำให้เธอลำบากกับการลืมตาขึ้นหลังจากที่เธอหลับไปสองวันเต็มๆ “ริน รินได้ยินพี่มั้ย”
“อืมพี่กระทิง ที่นี่ที่ไหนคะ” ดารินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
“โรงพยาบาลครับ” กระทิงตอบภรรยาสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พร้อมกับลูบศีรษะของเธอเบาๆ
“รินเป็นอะไรไปคะ”
“รินถูกรถชนน่ะ แต่เดี๋ยวพี่ตามคุณหมอให้มาดูอาการรินก่อนนะ”
“….” ดารินพยักหน้าเบาๆ เพราะยังขยับตัวไม่ได้มากมาย เธอรู้สึกว่าตัวเองปวดเมื่อยไปทั่วตัวเลย
ไม่นานคุณหมอก็เดินเข้ามาตรวจอาการของดารินอย่างละเอียด
“คนไข้ยังมีความรู้สึกเจ็บตรงไหนอีกไหมครับ”
“อืม ปวดตามเนื้อตามตัวค่ะ แล้วก็เจ็บท้องหน่วงๆ ตรงนั้นด้วย” ดารินตอบไปตามตรงโดยที่ไม่อายเลย เธอกลัวว่าถ้าบอกผิดพลาดไปแล้วจะทำให้คุณหมอวินิจฉัยอาการของเธอผิดไป
“เป็นธรรมดา
