นำทางด้วยคุกกี้ที่เลือก
เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
การตั้งค่าคุกกี้ของคุณ
การตั้งค่าคุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานตลอด
28 ไม่รู้เหมือนกัน
ด้านลลิน ครืดดด~ เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กที่นั่งสีหน้ายังคงมีความเหยเกอยู่บนโซฟาราคาแพงดังขึ้น ทำให้มือบางเอื้อมเข้าไปหยิบขึ้นมาดู กนกวรรณ ทันทีที่เห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามา นิ้วเรียวก็ไม่รอช้าที่จะกดรับสายด้วยความรวดเร็ว “สวัสดีค่ะ~” (คุณลลิน สะดวกคุยไหมคะ กนกโทรมารบกวนหรือเปล่า) “ไม่เลยค่ะพี่กนก คุยได้ค่ะ” เจ้าของใบหน้าใสยิ้มหวานตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มสดใส (พอดีคุณยายฉวีคิดถึงคุณลลินน่ะค่ะ แล้วก็คะยั้นคะยอให้กนกโทรถามคุณลลินว่าวันพรุ่งนี้หรืออาทิตย์จะเข้ามาที่มูลนิธิหรือเปล่า) “อ๋อ วันพรุ่งนี้เหรอคะ…” เสียงหวานทวนพลางก้มลงมองยังสภาพร่างกายของตัวเอง “…ฝากบอกคุณยายด้วยนะคะว่าอาทิตย์นี้ลินคงไม่ได้ไป” ร่างบางบอก เพราะเพียงแค่เดินในห้องคอนโดตัวเอง ลลินยังรู้สึกแสบไม่หาย แถมท่าเดินของเธอก็ผิดปกติกว่าเดิมไปพอสมควร เท่าที่หญิงสาวสังเกต (โอเคค่ะ เดี๋ยวกนกบอกคุณยายให้นะคะ) “ค่ะ ฝากบ
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม
