“ไม่ทานเหรอคะ” เสียงหวานของร่างเล็กที่ทำข้าวไข่ตุ๋นมองหน้าถามรุ่นพี่หนุ่มที่อาบน้ำเดินออกมาแต่ยังคงนั่งนิ่งมองเธอที่ตักข้าวไข่ตุ๋นเข้าปากไม่หยุด
“ทำไมมองลินแบบนั้นคะ” เจ้าของใบหน้าเรียวใสถามตาแป๋วพลางพูดต่อ
“ถ้าไม่ทาน งั้นลินทานหมดเลยนะ” พูดจบ ร่างบางก็ไม่รอช้าที่จะจัดการตักกินไข่ตุ๋นที่อยู่ตรงหน้าที่ทำมาเผื่อพ่อของลูกจนหมดด้วยสีหน้ามีความสุขที่ได้กิน ก่อนจะเดินนำถ้วยทั้งหมดเข้าไปล้างทำความสะอาดพร้อมกับเดินตรงกลับมายังเตียงนอนหรู โดยดวงตากลมโตก็จ้องมองยังร่างหนาที่จ้องมองหน้าตัวเองอยู่นิ่ง ทว่าก็เลือกที่จะไม่สนใจอะไร ล้มตัวลงนอนยังฝั่งที่นอนของตัวเองตามปกติ
“ไม่เห็นเหรอว่าพี่โกรธ” โจชัวที่ทนไม่ไหวเอ่ยถามขึ้นโทนเสียงเอาเรื่องเล็กน้อยพลางมองยังใบหน้าเรียวใสของคนที่นอนอยู่นิ่ง ลลินที่รับรู้ได้ทุกอย่างตั้งแต่ที่เธอชวนกินไข่ตุ๋นแล้วก็ทำตาแป๋วตอบกลับ
“อะไรเหรอคะ”
“เธอรู้” ริมฝีปากหนาบอก ท
