“พาลินมาที่นี่ทำไมคะ…” เจ้าของใบหน้าใสมองหน้าถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแววตาเอาเรื่อง ก่อนจะพูดต่ออย่างไม่คิดสนใจหรือรอฟังคำตอบ
“…ลินจะกลับ” พูดจบ ลลินก็ทำท่าจะสาวเท้าเดินออกไปด้วยความรวดเร็ว แต่ทว่าก็ต้องถูกมือแกร่งของคนที่ยืนอยู่คว้าเข้าที่เรียวแขนเล็กดึงเข้าหาตัว
“ไม่ต้องกลับ”
“ไม่ค่ะ ลินจะกลับ”
“ลลินดา”
“ลินจำต้องยอมให้พี่มาส่ง เพราะพี่บังคับมา แต่นี่มันไม่ใช่แล้วนะคะ อยู่ ๆ พี่ก็…พาลินมาที่ห้องตัวเองแบบนี้ มันไม่สมควรนะคะ” ร่างบางบอกพลางมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มแววตาไม่ยอมอยู่อย่างนั้น
“ทำไม”
“เพราะลินกำลังจะเป็นคู่หมั้นพะ…”
“หยุดพูด” เสียงทุ้มกดต่ำบอกร่างเล็กอย่างไม่ต้องการที่จะฟังต่อ เขายังคงรู้สึกไม่ชอบใจทุกครั้งที่ได้ยิน
ไม่ชอบใจ…และไม่ยอมรับ
“ลินจะกลับ” ลลินตัดสินใจเอ่ยบอกความต้องการของตัวเองออกมาเสียงนิ่งอย่างไม่ต้องการที่จะทะเลาะหรือถกเถียงอะไรกับคนตรงหน้าต่อ โจชัวที่ได้ย
