“นาย...โทรถามบริษัทฯแท็กซี่ดีกว่าครับ...ให้เขาวิทยุสอบถามไป” อดัมพยักหน้าเห็นด้วยและทำตามนั้น ตอนนี้อดัมรอ รอ อย่างกระวนกระวายใจ เจอาร์เองก็พึ่งเห็นอาการแบบนี้ของอดัมครั้งแรก เพราะปกติแล้วไม่ว่าจะเกิดเรื่องหรือเหตุการณ์อะไรอดัมมักจะสงบนิ่งและดูมีสติมากกว่านี้มาก และในระหว่างที่ทั้งสองรอการตอบกลับจากบริษัทแท็กซี่คันดังกล่าว เจอาร์ก็โทรไปหาน้อยสาวใช้ประจำตัวของน้ำฟ้า เพื่อให้แจ้งเขาทันทีถ้าน้ำฟ้ากลับถึงบ้านแล้ว
“Rrrrr Rrrrr” เสียงโทรศัพท์ของอดัมดังขึ้น
“ครับ!....ว่าไงนะ!...ขอบคุณครับ” อดัมกดวางสาย มือใหญ่กำแน่นทั้งสองข้าง พร้อมกับกรามแกร่งขบกันไว้อย่างอดกลั้นอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน
“เกิดอะไรขึ้นครับนาย?” เจอาร์ถามกลับทันที
“นาวาให้แท็กซี่จอดส่งเธอลงตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วที่หน้าห้าง สรรพสินค้าที่เราผ่านมาได้สักพัก แล้วเธอจ้างให้แท็กซี่ขับต่อไปเรื่อยๆ” อดัมกัดฟันตอบ เจอาร์เลิกคิ้วอ
