“โอ้วววว.....” เสียงครางของอดัมดังออกมาในเวลาไม่นานพร้อมกับความอุ่นวาบที่พุ่งออกมาจากปลายทางความแข็งแรงนั้นเลอะเปรอะไปยังร่างเล็กของน้ำฟ้าเช่นกัน
อดัมคลายอ้อมแขนเล็กน้อยและเงยขึ้นไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่แดงจัดพร้อมกับดวงตาน้ำตาลเข้มนั้นเคล้าคลอไปด้วยหยาดน้ำที่กำลังจะไหลออกมาอย่างไม่พอใจ
“คราวนี้จะแต่งงานกับพี่ได้เหรอยัง”
“คนบ้า...ไม่!...ไม่...” น้ำฟ้าตอบกลับด้วยคำตอบเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปในคำตอบนี่ที่พ่วงมาด้วยความขุ่นมัวในอารมณ์ เมื่ออดัมใช้ร่างกายของเธอเป็นเครื่องมือในการบำบัดความต้องการ โดยที่เขาส่งตัวเองไปยังดินแดนสวรรค์แต่เพียงผู้เดียว ปล่อยให้เธอลอยเคว้งคว้างอยู่อย่างเดียวดาย
“แน่ใจนะ...ว่านั้นเป็นคำตอบสุดท้าย” อดัมถามออกไปพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นต่อ เมื่อมองใบหน้าที่บูดบึ้งของน้ำฟ้า ในขณะเดียวกันมือหนาลูบแขนเรียวเล็กนั้นไปมาพร้อมกับดึงร่างเล็กให้นั่งลงตักเขาที่อดัมแยกขาตัวเองกว้างขึ
