“ไม่นะ!...พี่บลูอย่าไป...พี่บลู...อย่าไป” น้ำฟ้าที่ร้องออกมาและมือกำลังไคว่คว้าอากาศตกลงข้างตัว เมื่อเธอรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้น แสงสลัวภายในห้องที่คุ้นเคย สายตาเริ่มชินกับแสงมองไปรอบๆ ที่แท้เธอก็แค่ฝันไป น้ำฟ้าค่อยๆขยับตัวและนั่งพิงหัวเตียง และเมื่อสายตามองไปอีกด้านของเตียง คิ้วเรียวงามก็ขมวดเข้าหากันทันที เพราะที่นอนข้างๆนั้นไม่บ่งบอกถึงการใช้งานเลย
“โอ้!...ไม่นะ!....” น้ำฟ้าที่สติเริ่มกลับเข้าสู่เหตุการณ์จริง ความฝันมันแค่ช่วงก่อนหน้านี้ที่เธอเห็นภาพอดัมเลือดท่วมตัวและยืนหันหลังให้เธอ และเมื่อเธอก้าวเข้าไปหาร่างเขา เขาก็เคลื่อนห่างจากเธอไปเรื่อยๆ
“คุณนาวา!...” น้ำฟ้าที่ได้สติลุกจากที่นอนและออกจากห้องนอนมาทันที และพบกับจัสตินหันมาตามเสียงเปิดประตูและกล่าวเรียกหญิงสาวพร้อมก้มศีรษะเล็กน้อย
“จัสติน!...คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” น้ำฟ้าถามด้วยความสงสัยทันที
“พี่เจอาร์...ให้ผมมาอยู่เป็นเ
