‘สิบสามสัปดาห์ ต่อมา....’
อดัมที่ยืนอยู่ข้างเตียงกุมมือเล็กของน้ำฟ้าไว้แน่น เมื่อเธอและเขากำลังตั้งใจฟังสิ่งที่หมออธิบาย เพราะวันนี้เป็นวันที่ครอบครัวเขาจะต้อนรับสมาชิกใหม่
“คุณพ่อพร้อมนะคะ” หมอถามอดัมอีกครั้งหลังจากที่อธิบายให้ทั้งสองฟังจนจบและเข้าใจ อดัมพยักหน้ารับและย้ายสายตากลับมามองใบหน้าของน้ำฟ้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังกลัวและประหม่ากับภารกิจใหม่ที่ต้องปฎิบัติ
“นาวาทำใจให้สบายนะ พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เราจะช่วยกันนะ อดทนหน่อยนะเพื่อลูกของเรา” อดัมพูดให้กำลังใจพร้อมกับจุมพิตแผ่วเบาที่ริมฝีปากบางกับแก้มเนียนใส
น้ำฟ้าพยักหน้าและทุกอย่างก็เริ่มทันทีเมื่อทุกคนพร้อม อดัมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมายืนอยู่ในห้องคลอดในฐานะพ่อ และในความรู้สึกของเขาตอนนี้เขาตื่นเต้นไม่แพ้น้ำฟ้าแต่เขาต้องใจเย็นๆ และเขาสามารถบอกได้เลยว่าความรู้สึกนี้ ที่เขาเป็นอยู่ไม่มีช่วงเวลาไหนเทียบได้เลยแม
