ซุ่นหลงยืนหน้าถมึงทึง จ้องหน้าสหายรักอย่างกินเลือดกินเนื้อ พี่สามีรีบเดินเข้าไปยังมุมอับโขดหิน แก้สายรัดข้อมือน้องสะใภ้ออก
หยวนล่งจู่ยังมึนอึ้งค้าง สีหน้ารู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม
ใครมันจะไปรู้เล่าว่านางไม่ใช่อี้จี เห็นสภาพเป้ยฉีเดินออกมาจากเรือนของซุ่นหลง ซ้ำยังสวมเสื้อคลุมของซุ่นหลง รอยรักเป็นจ้ำเต็มเนินอก ถือตั๋วเงินในมือ สภาพ! หนอ สภาพ! ไม่ชวนคิดเป็นอย่างอื่นนึกว่าเป็นค่าตัว
หยวนล่งจู่ผู้หื่นหิวไม่ได้แตะต้องสตรีมาแปดเดือนจึงเผลอจับนางกดกระเด้ากับโขดหินจนน้ำกระฉูด
ตอนนี้แม่ทัพแดนเหนือผู้เกรียงไกรได้แต่ยืนหน้าซีด ส่วนพี่สามีอย่างซุ่นหลงรีบไปแก้มัดมือน้องสะใภ้ เขาถอดเสื้อคลุมร่างนางกันอุจาด สภาพน้องสะใภ้ร่องสวาทบวมเป่ง แถมน้ำกามสหายรักยังคารูอยู่อย่างเต็มเปี่ยม
"เหตุใดทำการบุ่มบ่ามไม่ถามหน้าถามหลัง นางเป็นน้องสะใภ้ข้าไม่ใช่อี้จี ไอ้เจ้าบ้า!!" ซุ่นหลงผลักอกสหายอย่างแรง
"ก็ข้าไม่รู้จร
