ซุ่นหลงกับหย่งเทียนมองสองบุรุษไม่ได้รับเชิญยืนอยู่ที่ประตู จะว่าไปก็เห็นใจชุนไฉ่กับหยวนล่งจู่ไม่น้อย พวกเขาคงติดใจหลุมดำในรูสวาทเป้ยฉีจนถอนตัวไม่ขึ้นเหมือนกัน
“จะเอาอย่างไรก็ว่ามา สหายทรยศ” หยวนล่งจู่เปิดประเด็น เขารึก็สู้อุตส่าห์ไว้ใจสหาย เห็นบอกว่าจะไปห้ามหย่งเทียนเรื่องฟ้องร้อง ที่ไหนได้หน่วยเงาของแม่ทัพเข้ามารายงานว่าซุ่นหลงเสนอแผนตลบหลังอยากฟ้องร้องเสียเอง
“ใครกันที่ทรยศ” ซุ่นหลงทำหน้าเหมือนไม่ใช่คนดี ซึ่งเขาก็ไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว
“เจ้านั่นเล่า ตลบหลังข้า ยึดเอาเป้ยฉีไปเป็นของตน ซ้ำยังวางแผนจะฟ้องร้องข้ากับชุนไฉ่” หยวนล่งจู่เสียดายความสัมพันธ์ฉันท์มิตร พวกเขาเป็นสหายกันมาตั้งแต่ก*******วยังไม่ทันมีขน แล้วนี่อะไร เจ้าเพื่อนทรยศกลับคิดฟ้องร้องให้เจ็บใจ
“ตอนนี้ข้าไม่อยากฟ้องร้องแล้ว ข้าเห็นแก่มิตรภาพที่คบกันมานาน ส่วนเจ้าเมืองนั้นก็จงไปตามทางเถิด”
“หมายความว่าอย่างไร” ชุนไฉ่รู้สึกอยุต
