“แล้วหม่อมฉันจะทำเช่นไรได้เพคะ หม่อมฉันไม่อยากจบแบบเดิม...”
“เจ้าพูดเหมือนรู้อนาคต...!” คำพูดนางช่างแปลกประหลาดนัก ราวกับทำนายทายอนาคตได้อย่างนั้น
“ปะ...เปล่าเพคะหม่อมฉันแค่...แค่...แค่ฝันเห็นบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อน แต่ก็มีตรงบ้างมิตรงบ้างเพคะ”
“แค่นิมิตฝัน”
ใช่แค่นิมิตฝันจับเอาเป็นเรื่องไม่ได้หรอก แต่นางก็อยากให้ฝันเป็นจริงในบางเรื่อง บางเรื่องก็อยากแก้ไขให้มันไม่เกิดขึ้นจริง
เจิ้งหลี่มองร่างของสตรีที่นั่งคุกเข่าอยู่พลันไปเห็นจี้หยกที่นางพกติดตัวที่เอว....
‘จี้นั้น!’
“นั่นจี้ของเจ้าเหตุใดจึงหักครึ่งเช่นนั้น”
จิวฮวาดูที่เอวของตน แล้วก็หยิบขึ้นมามอบให้ฝ่าบาททอดพระเนตร ทั้งบอกที่มา
“หยกชิ้นนี้ของแม่หม่อมฉัน ท่านแม่บอกว่ามันจะเป็นหยกที่นำโชคให้เพคะ ท่านแม่ได้จากคนผู้หนึ่งเขาผู้นั้นบอกไว้”
โจวเจิ้งหลี่หยิบหยกตรวจทั้งด้านหน้าด้านหลัง งานประณีตเช่นนี้มีเพียงช่างของวังหลวงต้
