“หยกพูดเรื่องจริง ทุกวันนี้ชีวิตก็ยืนอยู่บนความเป็นความตาย หรือถ้าวันหนึ่งเฮียล้างมือจากวงการนี้ เหมยเองก็จะได้มีอะไรเป็นของตัวเอง หยกแค่คิดเผื่อเอาไว้ ไม่อยากให้คนที่รักเปรียบเสมือนน้องสาวลำบาก”
“เสี่ยรักคุณหนูมากนะคะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เสี่ยต้องนึกถึงคุณหนูก่อน เหมยเชื่อแบบนั้น”
“จริงๆ เหมยควรได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กสาวคนอื่นๆ ได้เรียนหนังสือ ได้ไปเที่ยวเล่นหรือมีคนรัก” พิมพ์รดาหันมามองดอกเหมยด้วยสายตาอ่อนโยน
“เหมยไม่คิดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ หรอกค่ะ และคิดว่าจะไม่แต่งงานด้วย การมีครอบครัวมันดูเป็นเรื่องวุ่นวายและเป็นภาระมากๆ เลยค่ะ”
“พูดเหมือนเฮียเสียจริง เอาเถอะๆ” พิมพ์รดาโบกไม้โบกมือไปมา เธอรู้ว่าดอกเหมยไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ดอกเหมยยิ้มให้เจ้านายสาวก่อนจะไปส่งอีกฝ่ายที่ห้องนอน ที่เธอไม่อยากมีครอบครัวเพราะอดที่จะนึกถึงเรื่องที่บิดาสติไม่ดีทำร้ายมารดาเสียไม่ได้ ภาพที่มารดาโ
