“เด็กตะกละไปอาบน้ำก่อนไป” แดนตะวันบอกคู่หมั้นตัวน้อย
“จะขี่คอเฮีย” อัญชัญรีบบอก แม้จะทำเสียงดุแต่ แดนตะวันก็หมอบลงให้เด็กน้อยขี่คอ ก่อนจะพาวิ่งขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า ในขณะที่สุริยันต์ยังปักหลักอยู่ที่เดิม
“เฮียไปอาบน้ำสิคะจะได้รับประทานอาหารเช้าด้วยกัน”
“หิวน้ำ” เขาเอ่ยขึ้น ทอดสายตามองสาวน้อยไม่วาง
“ค่ะ” พิมพ์รดาสบตาแล้วรับคำไม่ต้องให้พูดซ้ำเธอก็เข้าใจว่าเขาอยากดื่มน้ำ จึงรีบไปนำน้ำเย็นๆ มาให้ดื่ม
“วันนี้ทำอะไรกิน” เขาเอ่ยถาม เธอเหลือบสายตามองเขาเล็กน้อย เขามีท่าทีราบเรียบไม่ได้แสดงออกให้เธอคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน
“ทำหลายอย่างเลยค่ะ ข้าวต้มกุ้งของโปรดของเฮีย”
“วันนี้ซ้อมยิงปืนกันนะ” เขาเอ่ยชวน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงชวนไปทำอะไรอย่างอื่นที่โรแมนติกกว่านี้แต่สำหรับสุริยันต์ชีวิตของเขาคือการต่อสู้ และเขาก็ต้องการให้คนในครอบครัวดูแลปกป้องตัวเองได้โดยเฉพาะผู้หยิง ไม่ใช่เพราะสุริยันต
